Slener in de spotlight: Anita Anninga
 

Al 25 jaar woont Anita Anninga met haar gezin aan de Schaapstreek in Sleen. Haar gezellige huis straalt 'ik houd van dieren' uit. Overal beeldjes en natuurlijk ook de echte dieren: een paar katten en twee honden. Door hond Darwin word ik enthousiast begroet, hij vindt vooral de inhoud van mijn tas interessant. Toen ze jong was, was Anita al het meisje dat gewonde vogeltjes mee nam naar huis en ze daar liefdevol verzorgde. Inmiddels is ze al vijf jaar actief voor de Dierenbescherming.

Anita werd geboren in Utrecht. Toen ze zes jaar was is ze met haar ouders, broer en zus naar Emmen verhuisd. De liefde voor de natuur werd door haar opa flink gestimuleerd. Hij nam haar vaak mee het bos in en vertelde over de bloemen, planten en de dieren. Als kind had ze maar één wens: werken in de dierentuin. Na de lagere school deed ze de MAVO en daarna ging ze de vakopleiding dierenverzorging in Barneveld doen. Het betekende twee dagen in de week naar school en de rest stage lopen. U raadt het al, stage lopen deed ze in het Noorder Dierenpark. Ze werd geplaatst bij de grote hoefdieren. Dat was zwaar werk, ze was dan ook de enige vrouw in de ploeg. Na het behalen van haar diploma kreeg ze er een vaste baan, wederom bij de grote hoefdieren. Intern deed ze de opleiding verzorging van exotische dieren. Verder was ze ook betrokken bij het programma voor bedreigde diersoorten. Anita deed het met veel plezier en vol overgave. Ze las en leest veel. Na enige tijd gaf ze lezingen en deed ze rondleidingen door het park. Iets wat nu veel gebeurt, maar toen in de kinderschoenen stond. Ze trouwde met Jan en na vijf jaar haar droombaan te hebben gehad, stopte ze met werken toen ze hun eerste kind kreeg. Een en ander was niet te combineren omdat Jan in die tijd een bedrijf overnam. Anita zorgde voor de kinderen en het huishouden en ook dat deed ze met veel plezier.

Sinds vijf jaar is Anita actief voor de Dierenbescherming, samen met Janna Smit uit Noord Sleen, die dit al ruim twintig jaar doet. In deze regio werken ze samen met het asiel in Beilen. De familie Anninga begon als gastgezin voor kittens. Na een jaar werd Anita coördinator kittens en zwerfkatten. Het was, en is, een pittige klus. Per seizoen worden er al gauw tussen de 250 en 300 kittens gevonden. In het bos, in slootjes of op de middenberm van de snelweg bijvoorbeeld. Ziet u het al voor u? Ik smelt bij het zien van een nestje kittens. Hoe kan iemand die beestjes zomaar ergens dumpen? En in de middenberm van de snelweg is al helemaal een gemene streek. Links of rechtsom, het wordt hun dood. Anita had er een dagtaak aan. Zelf nam ze de nodige kittens in huis. Ze komen in gastgezinnen maar Anita was degene die de kittens elke week overal ophaalde voor een bezoek aan de dierenarts. De beestjes worden behandeld bij ziekte of verwondingen, ontwormd, ontvlooid en gesteriliseerd of gecastreerd.  Verder zorgde ze dat de gastgezinnen werden voorzien van een kattenbak, voer en zonodig medicatie. Per kitten was er dan ook nog de administratie. Elk kitten krijgt een naam! Als de tijd er rijp voor is, wordt er een thuis gezocht. Kittens behoeven veel zorg, dag en nacht. Het was daardoor vaak een drukke bedoening in huize Anninga. Anita was er maar zo 'n 30 uur per week zoet mee, en dat allemaal op vrijwillige basis. Onlangs is ze gestopt met de opvang van kittens. Nu houdt ze zich bezig met de zwerfkatten. Het gaat regelmatig om raskatten. Als de fokker er geen brood meer in ziet wordt het beest buiten gedumpt. Veel katten redden zich prima maar raskatten gaan zich niet redden. Veel raskatten zitten goed in het haar, maar Anita vertelt dat ze soms ontvelde katten vindt! Even voor de goede orde: er zijn een heleboel fokkers die zich verre van deze praktijken houden.

Vaak wordt de dierenbescherming gebeld over een zwerfkat of katten in een buurt. Alleen gewonde en zieke dieren nemen ze mee. Bij de andere meldingen wordt er eerst een buurtonderzoek gedaan: is de kat bekend? Als de eigenaar niet bekend is wordt de kat meegenomen voor sterilisatie/castratie, ontworming, ontvlooiing en wordt er een chip geplaatst. Daarna wordt de kat weer terug geplaatst in de buurt. Dit alles in goed overleg met diezelfde buurt. Als om wat voor reden dan ook een kat niet terug kan, wordt een andere oplossing gezocht. Voor aaibare katten wordt regelmatig een goed thuis gevonden. De meer wildere katten komen op een buitenplaats, vaak een boerderij. Een gratis muizenvanger is op veel boerderijen van harte welkom. Mocht u een zwerfkat vinden laat het dan chippen, dit doen ze gratis bij de dierenarts! 

Ik krijg gedurende ons gesprek veel bewondering voor Anita. Kittens en katten een warm hart toe dragen is een ding, maar je er zo voor 100% aan wijden? Dan ben je een ware dierenvriend! Mocht u het leuk vinden om gastgezin te zijn of meer informatie willen over de dierenbescherming, neem gerust contact op met Anita Anninga: 06-43040479.

We lopen nog even de tuin in waar de laatste hand gelegd wordt aan de inloopstal. Buiten honden en katten zijn paarden een rode draad in haar leven. Daar zijn we nog lang niet over uitgepraat!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tekst: Jantje Oosterhof
Foto's: Guido Hansman