Columns
Vroeger
Vroeger, toen ik een jaartje of 16 was, reed ik op een brommer. Ik heb nogal wat tweedehandsjes van die snerpende tweewielers versleten. De meest noemenswaardige zijn een antieke zwarte Berini, een Kreidler, een voormalige politie DKW, een Tomos en een Puch. De Tomos en de Puch hadden onmogelijk hoge stuurtjes. Niet omdat dat zo comfortabel stuurde, nee zeker niet. Maar het was heel erg modern en uiterst hip.
Chapeau
De gemeente Coevorden is op zoek naar sporthelden, lees ik op SleenWeb. En dan moet je niet denken aan actieve sporters die hun sportheldendom ontlenen aan uitzonderlijke prestaties. Integendeel. Het gaat om mensen die zich bij een vereniging als vrijwilliger inzetten om het voor anderen mogelijk te maken om te kunnen sporten. Deze mensen zijn onmisbaar, zegt de gemeente
Bende
Mien Geert is de leste weken slecht te gebroeken. Alles zit hum kennelijk tegen. As e oet de tuun komp, löp e op de slakken te schelden die hum de slaot en de stokbonnen opvreet, het natte, kolde weer stiet hum niet an, en de merels hebt oeze aardbeien opvreten, op drie nao. Daor hebt de slakken met ofwarkt. En dat de wieken niet an de meul zit, daor argert e zuch ok an.
Kringloop
De laatste zaterdag van mei, het staat in onze agenda’s gebeiteld, houdt Crescendo haar jaarlijkse rommelmarkt in Sleen. Zo lang ik lid ben van de muziekvereniging en echt nog veel langer, is dat al zo. We weten niet beter. Duurzaamheid ten top. De Sleners zijn al decennialang bezig met kringloop, even weg van de massaconsumptie en wegwerpcultuur. De leden trotseren graag de enorme klus
Het pakket
Het lijkt zo eenvoudig. Een pakje moet vanuit Sleen naar Gennep. Het advies is om het te versturen met DHL. Als het pakje eindelijk is verstuurd komt de gedachte: je wordt toch wel echt oud. Beter is om het positief te houden: weer wat nieuws geleerd. Want het is niet zo moeilijk om te verdwalen bij een ogenschijnlijk eenvoudige opdracht. Die opdracht is: verstuur een pakje.
Op fietse
Het zonnige weer van de afgelopen dagen zette mij ertoe om de fiets maar eens uit de winterstalling te halen. Ik ben een mooiweerfietser. Beneden de 20° zul je mij niet gauw op een fiets zien zitten. Die winterstalling bevindt zich bij het bouwbedrijf van zwager Jan aan de Polweg. In september fiets ik het rijwiel daar naartoe en ga lopend terug naar huis en in mei gaat dat omgekeerd.
Artsen zunder grenzen
Opdringerige verkopers an de deur. Daor hol ik niet van. Aj de deur lös doet, woj vaak overspuuld deur een golf van vrundelijkheid die niet te weerstaon is. Vaak bint het jonge, frisse mensen, met een oprechte oetstraling, waor men van nature geen weerstand tegen bieden kan. Ikke niet, in elk geval. Maar mien verstaand warkt op zun moment gelukkig net even beter dan mien gevuul, zodat de verkoper, of prediker miestal vlot en onverrichterzake weer oeze dam oflöp.
Zand erover
Wat is het toch fascinerend dat bij zandstormen in het woestijngebied stof kilometers hoog in de atmosfeer terecht kan komen. Volgens weersites komt het met zuidelijke winden in soms slechts twee dagen recht naar ons toe. De fijne korreltjes komen, vaak op een voor de tijd van het jaar warme dag, na een lange reis, met een buitje terecht op het aardoppervlak.
Klinker
Ooit hoorde ik dat er, naast ons soort, ook nog andere klinkers zijn. Daar hadden kinderen het over die uit school kwamen. Ze maakten er vaak een spelletje van wie het langst het geluid van zo’n klinker kon maken. Bijvoorbeeld een hele lange AAAAAAAAAA….
Nu blijkt dat er ook dubbele klinkers zijn. Voor mij is dit helemaal nieuw. Wij hebben het zelf altijd over de linker klinker en de rechter, dus de directe buren.
Hopelijk zijn dromen bedrog
Hebt u dat ook wel eens, dat u snel heerlijk inslaapt en vervolgens zo ongelofelijk helder droomt? Nou het overkwam mij een paar dagen geleden. Ik had, nadat ik de hond had uitgelaten, mezelf verwend met een lekker glas rode wijn. Een Primitivo uit Puglia 2022 om precies te zijn. Ik had het glas vooraf nog even gewalst en er aan geroken. Niet omdat ik er verstand van heb maar omdat ik mezelf voorhoud dat ik er verstand van heb.
Thuis fietsen
Nog even en dan komt de natuur weer tot leven, gaat de temperatuur omhoog en laat de zon zich hopelijk meer zien. Tijd dus om de fiets uit het vet te halen en alvast de banden op te pompen, want straks moeten we weer massaal de fietspaden op en de lanen in. Sinds de komst van de e-bike is de fietsverkeersintensiteit op die paden en lanen sterk toegenomen. Het aantal ongelukken ook.
Manege
De leste tied is bij oes in hoes de Sliener manege nog wal ies een underwarp van gesprek. Mien Geert hef ’t altied over de peerdemanege, asof er ok nog maneges veur aandere dieren bint.
Het stun vandeweek zölfs al in de kraant: de huur van de manege is opzegd en de gemiente, as eigenaar van de gebouwen en de grond, is non an zet um er al dan niet wat met te doen.
Voorwaarts!
De mannen van ijsvereniging ‘Voorwaarts’ liepen zich weer warm toen Koning Winter voor een paar dagen aantrad in januari. Als het vriest, ontdooien de ijsmeesters, met een fantastische ijsvloer tot resultaat. En dat al honderd jaar! Ik herinner me die gedreven bestuursleden die vroeger met melkbussen vol heet water en branders in de weer gingen om scheuren te repareren.
Goede voornemens ... en dat soort gedoe!
Mijn gewaardeerde mede columnist heeft het twee weken geleden over een aardig automobieltje uit het middensegment, dat de lucht in is geschoten bij de jaarwisseling. Knallend ging het in rook op. We zijn inmiddels al weer een paar weken het nieuwe jaar in. Mooi, want dan kunnen de goede voornemens weer de kast in, vergeten worden of een plekje krijgen tot het einde van het jaar.
Alweer een heel nieuw jaar
Het is 3 januari 2024, het nieuwe jaar is alweer 3 dagen oud. De tijd gaat wel snel, heel heel snel. Wellicht is het gewoon een bejaardendingetje. Want vroeger, kijk daar komt ie al, ging alles in mijn verbeelding veel langzamer. Neem nou zo’n zomervakantie, dan dacht je dat er nooit, maar dan ook nooit een eind aan zou komen. Het leek wel een eeuwigheid te duren voor dat je je weer moest voegen naar de schoolse saaiheid.
Stemmen
Nederland is een democratisch land en dat betekent ondermeer dat we om de vier jaar naar de stembus gaan om onze volksvertegenwoordigers in de Tweede Kamer te kiezen. Die zitten daar namens een politieke partij. Er kunnen 150 mensen in die kamer, dan zit ‘ie vol. Die partijen hebben allemaal een programma waarin staat wat ze de komende tijd van plan zijn met Nederland en hoe Nederland zich opstelt naar het buitenland.
Harmke
Op zaoterdag 4 november j.l. overleed Harmke Jansen, als gevolg van de spierziekte A.L.S. Zie was nog maar zeuventig jaor. Een maond daor veur overleed heur man Leo, totaol onverwacht. Heur hoes an De Koepen stiet er stil en verlaoten bij. Waor altied een warm locht braandde, is ’t nou stil en duuster.
Harmke was stark met Slien verbunden.
Toos & Bertje
In mijn kinderjaren wandelden we op zondagmiddag vaak door de steeg. Mijn moeder vertelde me later dat dat was om ons moe te krijgen, zodat we tijdens het melken geen kattenkwaad uithaalden. Ik geloof dat ik wandelen toen best leuk vond. Later vond ik het suf. En saai!
Vooral toen ik in de jaren 80 in de vakanties bij Hotel Zwols werkte. Dagelijks kwamen ‘alternatieve types’ langs die wilden overnachten.
Kleine lettertjes
Het begint met een schaterlach van mijn eega die een email zit te lezen. Voor de goede beeldvorming even het volgende. Een aantal jaren geleden ben ik geopereerd aan staar, dus ik zou alles weer prima moeten kunnen lezen. Maar ja, kleine lettertjes zijn vaak wel een probleem. Nou, niet alleen de kleine lettertjes.
Herfstmijmeringen
Terwijl ik bezig ben met het schrijven van dit kolommetje kijk ik af en toe naar buiten over de velden. Het weer is depressief grijs en mistroostig. Alsof de natuur zelve op het punt staat om een gediplomeerd en erkend zielenknijper te consulteren. Ik ben net terug van de grote wandeling met Bobby, mijn grote krulharige vriend. Vreemd genoeg voelt het buiten met 11 graden niet koud aan.