Columns
Waarschijnlijk
In 1883 verbleef de beroemde schilder Vincent van Gogh drie maanden in Drenthe en dat wordt anno 2023 in de provincie breed uitgemeten. Met name Hoogeveen en Nieuw-Amsterdam, waar de kunstenaar in die periode logeerde, profiteren van het Van Gogh-zonnetje. In Assen is in het Drents Museum een expositie aan hem gewijd en er zijn fiets- en wandelroutes wandelroutes langs locaties waar Van Gogh destijds tekeningen en schilderijen maakte.
Buxus mot
Heb ij toevallig ok van die buxusheegies in de tuun staon? Van die mooie grune, dichte stroeken waor aj zo mooi vörms van kunt knippen. Mien Geert was daor een ware kunstenaar in. Wij hadden een grune haan in de tuun, en een riege van wal twintig zuver ronde grune bollen. Asof ’t dikke stienen waren. Geert lag er smangs op de knieën bij met een knipscheertie um ze maar zuver recht te holden.
Dominee Vacant
Tussen de kranten vist manlief De Zandloper, het blad van de protestantse kerk van heel Zuidoost-Drenthe. Hoewel we geen fanatieke kerkgangers zijn, wordt het blad met enige belangstelling gelezen. Na een tijdje concludeert manlief dat dominee Vacant een ontzettend populaire predikant moet zijn. “Moet je lezen”, zegt ie, “Protestantse Gemeente Aalden heeft predikant Vacant.
Vrijwilligerswerk
Het weekend van het Herman Brood toernooi bij de voetbal is steeds weer een bijzondere gebeurtenis. Veel jeugdige voetballers die komen voetballen en tal van vrijwilligers die helpen om het toernooi tot een succes te maken. Natuurlijk is er voor iedereen wat te eten tijdens het toernooi. Ook dat wordt door vrijwilligers ter plekke klaar gemaakt. Dan zijn er ook al die mensen die zorgen dat de Wildman Run een succes wordt.
Een bijzondere zomer dit jaar
Vorige week nog was de Nederlandse moesson periode nog volop aanwezig. Het geklaag was schier ondragelijk. Het was een hele zware emotionele vochtige crises. In Zuid-Europa vielen de bijeneters (mooi gekleurde vogeltjes) door hitte overmand uit de slechts drie meter hoge Europese dwergpalmen (is eigenlijk niet zo heel hoog). In feite natuurlijk niet zo’n wonder wanneer de temperaturen stijgen tot bijna 50 graden Celsius.
ANWB
Ik zit achter mijn laptop en kijk uit het raam. Het is de bedoeling dat ik vandaag een column schrijf voor SleenWeb. Ik heb geen idee waarover het moet gaan, daarom kijk ik uit het raam in de hoop dat mij van buiten iets te binnen wil schieten. Het regent en het ziet er somber uit. Het is geen weer. En ook weer wel, want het is altijd weer. Onweer is immers ook weer. Gevaarlijk weer.
Reünie old Slieners
Geert en ik komt zachiesan op een leeftied dat wij niet meer op alle feesten en festivals ofvliegt. Wij vindt het ok heerlijk um ’s aovends lekker thoes te wezen. Vuurtie er bij an, mooi boek op schoot, glassie wien er bij, wel döt je wat.
Maar as er bij oes in Slien wat organiseerd wordt, dan vin ik eigenlijk wal daj daor dan ok je gezicht moet laoten zien. Ok al hej er dan misschien niet altied even veul zin an,
Van een Stompen Toren en een Tooversprookje
In de vroege ochtend van 1 november 1883 stapte schilder Vincent van Gogh bij zijn logementhouder Scholte uit Nieuw-Amsterdam op een open karretje richting Assen. Aan zijn broer Theo beschreef hij die dag die als een droom voorbijging.
Ze reden over de hei en langs korenvelden, ontwaarden plaggenhutten, huisjes en een ‘ouden stompen ttoren op een kerkhofje’.
Waar je woont ....
Sta je daar wel eens bij stil? Bij waar je woont? Aan mij gaat dat wel vaak voorbij. Ik sta er niet bij stil, denk er niet over na. Maar in onze buurgemeente Emmen mochten ze daar wel weer even over nadenken.
Want via de Atlas van de Nederlandse gemeenten wordt duidelijk dat Emmen onderaan de uitkomsten van een onderzoek staat.
De genoegens van vakantie
Net terug van een heerlijk weekje vakantie met kinderen en kleinkinderen in Lavaux, Wallonië, Belgische Ardennen. Het weer was geweldig. Minpunt, zeg maar gerust zware domper, was wel dat onze pas aangeschafte bolide het vlak voor aankomst al begaf. Gelukkig zijn we beiden “platina lid” van de ANWB. Dus de volgende dag heeft mijn vrouw maar even gebeld met onze Algemene Nederlandse Wieler Bond.
Reparatiecafé
Sleen heeft er een uit de tijdgeest geboren nieuw fenomeen bij: het Repair Café. Repair is het Engelse woord voor repareren en café is een welbekend woord dat is overgenomen uit het Frans. Het betekent koffie, maar in Nederland wordt het café vooral geassocieerd met bier. Mannen zijn er verreweg in de meerderheid. Dat geldt zowel voor het dorpscafé als voor het buurtcafé.
Hagenees in Slien
Bij oes in de straot is een man oet Den Haag kommen wonen. Da’s wal even wennen, want de overbuurvrouw die er eerst woonde, was veul op boeten en um ’t hoes an ’t wark, maar non is er zowat gien reurigheid te bekennen. Hie hef de gerdienen mangs de hiele dag dicht, en dat möt e natuurlijk zölf weten, maar wij kiekt er met mekaar toch een beetien vrömd tegenan.
Het hek van de dam
Het Drentse platteland is in verandering. Dit hoeven we niet als negatief te bestempelen, een landschap verandert immers constant. Maar ik neem het toch graag op voor het historische landschap. Dat landschap waarvan de boeren al jarenlang mede het beheer doen.
Deze column gaat echter niet over boeren. Dit keer niet, want ik vind het landschap een verantwoordelijkheid van ons allemaal.
Twee blikjes
Het is nog wat vroeg in de ochtend, ik schuif de gordijnen open en zie, voor op het veldje, twee blikjes liggen een paar meter bij elkaar vandaan. Bier of fris, ik kan het van afstand niet zien. Maar het zijn duidelijk blikjes, die iemand heeft weggegooid op het gras.
Al op weg naar de achterdeur om even die twee blikjes op te ruimen komt er plotseling een ander beeld bij mij op.
Nederland zegt stik toch met je stikstof
Een tijdje geleden las ik met groot genoegen dat ze waren opgeleverd. U weet wel, de vier twee onder één kapwoningen die vier jongeren uit Sleen zelf lieten bouwen. Dat deden zij onder de regeling Collectief Particulier Opdrachtgeverschap. Bij deze vorm ontwikkelt een groep mensen, zeg maar toekomstige buren, een woningbouwproject.
Leesvreters
Mijn vrouw maakt mij ’s nachts geregeld wakker als ik weer eens om me heen lig te schoppen, omdat ze vaak het slachtoffer is van mijn onstuimige aanvalsdrift. Begrijpelijk dat ze mij dan wakker maakt, want het is geen pretje als je midden in de nacht in het pikkedonker wordt aangevallen door je man. Mijn dromen kunnen knap vervelend zijn.
E.K. Wielrennen deur Slien?
Vandeweek stun in de kraant dat Drenthe nou officieel de gruunste provincie van Nederland is. Assen is de gruunste stad. Wij wuzzen dat met mekaar al lang, maar mooi dat dat non ok deurdrungen is tot de rest van oes laand. En, Drenthe is fietsprovincie nummer ien!
An dat leste wordt mien Geert momenteel liever niet herinnerd, want hie is vallen met zien ( electrische)fiets en zit met een dikke knie
Feestelijke start
Daar zaten we dan, op een doordeweekse avond in januari in theater De Nieuwe Kolk in Assen.
We waren met dik 400 andere gasten op visite bij de Provincie Drenthe, dé wielerprovincie. Naast me zat Erwin. Hij mocht het bordje ‘Noord-Sleen’ vasthouden. En omdat ze vanuit de organisatie niemand signaleerden uit Sleen, mocht ik ‘Sleen’ presenteren.
Balletje slaan
Het was, als ik het me goed herinner, ergens halverwege de jaren 90. Plotseling kwam het skeeleren in de mode. Op een mooie zomeravond kwam je ze tegen. Mensen op van die schaatsen met drie of vier wieltjes achter elkaar. Polsbeschermers en kniebeschermers ter bescherming tegen valpartijen. Het was in die tijd zo populair dat er in Sleen gesproken werd om een skeelerbaan aan te leggen op de ijsbaan.
De tijd gaat snel
Terwijl ik deze column schrijf, is het nieuwe jaar alweer 18 dagen oud. Ongelofelijk hoe snel gebeurtenissen verdwijnen in een soort van tijdsdraaikolk die verleden heet.
10 januari 2022, de dag dat Mark wordt beëdigd als premier van zijn kabinet Rutte IV. De foto op de trap van paleis Noordeinde wekt de indruk dat de leden van het nieuwe kabinet elkaar niet zo mogen. Men staat wel heel ver van elkaar.