Columns
Coronabezinning
Geert en ik hebt vandeweek oeze twiede coronavaccinatie had. Geert zag er aorig tegenop. Hie wol gien woord hebben vanzölf, maar hie luup daags er veur met de ziel under de arm. “Zie zegt dat die twiede prik veul gevuliger is” luut e zuch ontvallen. Kleinzerige kerels. Ik zegge: “Jao man. Zie valt bij bossies flauw heb ik heurd. Veural zun vief minuten nao de prik.”
De sleutel
Daar stond ik dan, op een mooie avond in juni, in een groen weelderig weiland bij het Oranjekanaal. Aan de andere kant het kraterbosje en middenin dat weiland een vreemde hoop zand met jonge grassprieten die zich springerig een weg zochten naar het zonlicht. Voor me stond een menigte van mensen op 1,5 meter van elkaar, nieuwsgierige gezichten, enigszins opgewonden.
De Schatkist van Sleen
Misschien heb je dat ook wel eens. Wat je ziet is volstrekt normaal. Tot er vragen over gesteld worden, die je zelf niet verwacht. Op dat moment zie je dus even iets heel anders en krijg je vragen te beantwoorden over iets wat heel normaal is. Bij de sporthal is een prachtig speelterrein gemaakt voor kinderen. We zien dat er veel gebruik van gemaakt wordt als we er langs lopen richting Jongbloedvaart of de volkstuin.
De gang van zaken was al snel duidelijk. Bij aankomst gaan eerst de laarsjes en sokken uit en kan er door de oudste kleindochter naar hartenlust gespeeld worden. Vooral ook omdat er in haar beleving een enorme zandbak gemaakt is. Het is voor haar dan ook een groot plezier om op die blote voetjes door het zand te schuiven.
Moeders, dochters enzovoort,
Afgelopen zondag was het moederdag. Tja, er niet aan toegekomen om voor vrouwlief een cadeautje te kopen. Ach, ”dat geeft toch niet” zei ze en trouwens, “ik ben je moeder ook niet”. Daar heeft ze wel gelijk in. Maar ja als de moeder van je kinderen wil je haar toch wel een beetje eren. Zeker op deze belangrijke internationale commerciële dag.
Kaalslag
Omdat ik in coronatijd regelmatig tijd over heb, neem ik om van A naar B te rijden vaker de toeristische route. Dan zie je nog eens wat van de wereld dicht bij huis, is de achterliggende gedachte. En zo reed ik onlangs van Sleen via Diphoorn achterlangs naar Erm over de Marsdiek. De wereld dicht bij huis achterlangs is eigenlijk best mooi, maar wat ik dáár zag is met geen pen te beschrijven.
Wie mooi wil zijn ....
Net as de mieste mensen heb ij misschien ok wal veul meer tied veur ontspanning as daj dat hadden toen er nog gien coronabeparkings waren. Want wij huuft niet hen vergaderings, niet op verjaordag, niet hen de zang, het voetballen of hen de muziek. Wij mucht niet hen Tante Aoltie of hen de kerk, en gao zo maar deur. Wij hebt tied zat um te wandeln en te fietsen. En dat doet wij dan ok geregeld.
Smileys
Een jaar of tien geleden was ik genomineerd voor een titel. Voor de krant was dat een reden om mij te interviewen voor de rubriek Van Dichtbij. Aan de hand van een vaststaande riedel aan vragen en een foto van wel heeeeel dichtbij kwam men zo meer over mij te weten. Bij de vraag ‘Wat is uw grootste zonde?’ wilde ik als toch wel braaf meisje niet de vuile was buiten hangen, maar ik moest antwoorden.
Summer of Love
17 maart 2021, alweer zo’n beetje een jaar Covid in Nederland. Een jaar dat ook weer voorbij lijkt te zijn gevlogen. Eerst lachten we nog om die rare Chinezen. Wie eet er ook een gebakken vleermuisje, een hamburgertje speciaal smaakt stukken beter. Inmiddels weten we wel beter. Iedereen ziet er tegenwoordig uit als een “Boris boef” met die mondkapjes. Ik moet wel zeggen dat sommige mensen er beter uitzien met, dan zonder mondkapje.
De stamboom
Natuurlijk weet ik me de storm van 1976 nog goed te herinneren. Het was het eerste jaar dat ik geen uilskuiken meer was maar zelfstandige uil. Ik moest me zelf redden en dat was met die wind niet eenvoudig. Ik had een mooi plekje tegen de stam van een boom op een dikke tak met redelijk wat beschutting tegen de wind. Ik dacht dus wel veilig te zijn. Totdat net naast me met veel geraas die Eik om viel.
Coupe Eerenstein
Vannacht zat ik bij de kapper. Ik denk dat ik een jaar of 8 was, dus begin jaren ’60. Vroeger ging je naar de kapper omdat je haar te lang werd. Tenminste, dat vond je moeder altijd. Je ging niet naar de kapper om je haar te stylen of zoiets. Haarmode was nog niet uitgevonden. Ja, je had de nozems met hun vetkuiven, maar dat was voor jongens die al een brommer hadden. En rolmodellen zoals The Beatles waren van latere datum.
Aovondklok
Geert en ik hebt verleden week, net as de mieste welwillende Nederlanders, met ontsteltenis keken naor de bielden van plunderings en vernielzucht tiedens de eerste aovonds dat de aovondklok zien intrede dee. Geert wol ze wal deur de televisie hen trekken, zo hellig wuur e. “Zie muzzen ze almaol de bienen breken!” ruup e. “En wat bint ’t ok nog veur snötneuzen. Almaol van de puberjongies met kapuchons op
Stilte voor de storm
Weinig te beleven in ons dorp. Het is stil op straat, stil in MFC De Brink, stil in de kroegen, in de sportgebouwen, stil om ons heen, stil in mij. Is het stilte voor de storm? Dat moment van intense rust, de wind is weg, de vogels zingen niet… de atmosfeer is onstabiel.
Uit welke hoek waait die storm straks?
Mosselen
De pedalen gaan in gestaag tempo rond. De ketting draait vrijwel onhoorbaar over de tandwielen. Het achterwiel snort als een spinnende kat. Een aantal keren per week mijn bezigheid van een uur. Daarom ook had het eigenlijk niet over mosselen moeten gaan maar de titel had moeten zijn “lof der saaiheid”. Want mijn racefiets staat geklemd in een Tacx, zo’n ding waar je het achterwiel klem in zet.
Vroeger
Dinsdag, 22 december 2020, het is nog maar vier uur in de middag. En nu al miezerig en donker. Wanneer ik niet zo’n optimist zou zijn dan zou ik er acuut depressief van worden. Vooral in deze pandemische tijden zonder een gezellige borrel bij het haardvuur met een grote schare vrolijke familie en vrienden. Nou ja twee of drie mag je nog wel bij de huiselijke haard ontvangen geloof ik.
Meer tied veur pils
‘Meneer, u moet een winkelmandje meenemen.’ Ik loop in Nieuw-Amsterdam de Big Bazar binnen met de vraag of ze er ook aanstekers verkopen. Sinds de Slener Bazar alleen nog maar gitaren verkoopt, moet je voor bazarartikelen tegenwoordig naar Nieuw-Amsterdam. Niet dat je in Sleen geen aansteker kunt kopen, maar in een bazar koop je makkelijk drie exemplaren voor de prijs van één exemplaar in onze plaatselijke supermarkt.
Jan Ab
Wij kunt niet aans zeggen as dat er flink reuring is in de bodem in- en rondum Slien. De umsniedingsweg hef een neie jas ankregen met een neie rotonde, en een veilige ofslag de Bannerschultestraot op, de glasvezelkabel komp er an vanof de Klenckerstraot, en dan natuurlijk de graverij naor granaten van Jan Ab. Jan Heeling bedoel ik, maar old Sliener kent hum as Jan van Ab Heeling, Jan Ab dus.
Gezegend is het land
Halverwege Noord-Sleen kwam een troep marechaussees te paard de weg af, de stoet volk tegemoet. De mannen, vrouwen, kinderen sleepten zich hijgend, zwijgend en bevend naar het gemeentehuis in Sleen. Hun grauwe gezichten waren vuil van stof, straaltjes bloed liepen langs hun wangen, hun kleren hingen verscheurd aan hun slappe, uitgeputte lijven.
De Vogelbuurt
Het is weer herfst, de blaadjes vallen, in rode bruine en gele kleuren, van de bomen. Paddenstoelen schieten met grote hoeveelheden links en rechts uit de grond. En tja, die sporen zeker. Da’s toch wel wat anders dan met het C-virus want dat spoort echt niet. Die vermeerderen zich wereldwijd van mens tot mens met een enorme snelheid. Zo snel zelfs dat het konijn, na de copulatie, groen zou zien van pure jaloezie.
Leeg of vol
De laatste dagen moet ik veel denken aan het gezegde: “het glas is half leeg of het glas is half vol”. Half leeg heeft daar in deze tijd meestal wel de overhand bij.
De sfeer van optimisme die gedurende de zomermaanden weer wat terug kwam, lijkt helemaal verdwenen. Klein en groot leed is weer aan de orde van de dag.
Berichten over overvolle ziekenhuizen en een grote toename van besmettingen is het landelijke beeld wat de oorzaak is tot opnieuw strenge maatregelen.
En iedereen kent ook wel het kleine leed wat door de maatregelen ontstaat. Zoonlief die veertig wordt is maar gestopt met het voorbereiden van een feest. En ook de andere verjaardagen in ons gezin worden dit jaar over geslagen.
Zand erover
Vorige week kwam aan het licht dat er aan de Heirweg in Sleen ter hoogte van de Broekveldstraat tientallen granaten onder de grond liggen. Die granaten waren van het Nederlandse leger en hoorden bij het antitankgeschut dat daar stond opgesteld om de Duitsers, die naar verwachting via Erm naar Sleen zouden doorstoten, een warm onthaal te geven. De Duitsers kwamen echter via Noord-Sleen.