Waorum Slien?
“Zul oes nei Börgenmister al in dat van Henderik Kien an de Vieverbrinken wonen?” vruug Geert mij kös.
“Nou, dat dunkt mij wal”, kun ik hum melden, “want het zöt er weer bewoond oet en er braandt ’s aovends ok weer locht.”
“Het eerste wat ik dee as ik hum was” opperde Geert, “Is die hoge heeg rond zien hoes umzagen. Veural dat diel wat je belemmert um ’t Westerveld in te kieken.” “Misschien vindt zien vrouw dat juust wal hiel mooi” zee ik. Geert keek mij an, met een blik asof e an mien verstaand twiefelde. “Hoe kuj dát nou mooi vinden?” Ruup e. Tja, over smaak valt niet te twisten, dus ik bin er wieder maar niet op in gaon.
Vandeweek op een aovend doe wij mooi op boeten under de overkapping zaten, zeg ik tegen Geert: “Heb ij je wal ies ofvraogd waorum of oes neie börgenmister nou juust veur Slien keuzen hef? Er bint toch darpen zat in oeze gemiente die mooi bint. En Coevern zölf wordt ok aal mooier.”
“Umdaw hier gien kribberij en twiestried hebt en gien kampen die tegenover mekaar staot”, miende Geert. “Slien is, wat dat angiet, nog een echt zaanddarp.” Daor mus ik ies even een zettien over naodenken.
En hoe langer ik dat dee, hoe meer ik toegeven mus dat e eigenlijk precies de spieker op de kop sluug.
Kiek, zunder aandere darpen in de gemiente Coevern te kört te doen, maar in Slien hangt nog een beetie die sfeer van “Niet moeilijk doen, te hoop optrekken, en elk zien gang laoten gaon. Er bint cluppies zat waor aj lid van worden kunt, maar ’t huuf niet. En aj bij de iene club lid bint, huuf niks je er van te weerholden um je ok bij een aandere verieniging an te sluten.
En wij hebt ien iesverieniging, ien voetbalverieniging, ien brink en ien mfc, waor elk gebroek van kan maken. En wij nuumt mekaar almaol bij de veurnaam.
Boetendes is Slien net groot genog veur een flinke supermarkt (goed, met streekfunctie, maar toch…) een benzinepomp, een cafetaria, een Italiaans restaurant, een theaterrestaurant, en een bloemist. In veul veendarpen hej altied nog de olde twiedieling tussen (rieke) boeren en (arme) arbeiders. In Zweel hej ’t met Aalden te stellen en aansum ok vanzölf. Daolen is ok weer aans. Daor hej al weer wat de invloed van Coevern, van ’t spoor, van de geschiedenis die weer hiel aans is as van Slien, daor schient ok standverschillen in bepaolde laogen van de bevolking nog wat veur te kommen, waordeur er weer groepsvörming ontstiet, nou ja, en zo filosofeerden wij er wat op lös, Geert en ik, kösaovends bij de vuurpot, mooi op boeten achter in de tuun.
“Hesseln dan?” Vruug ik an Geert. “Dat is toch host net zun darp as Slien? As wij hier niet woonden, wol ik daor ok wal wonen, dunkt mij.’ Toen wuur ’t even een zettien stil. Geert knikde veurzichtig instemmend, maar hie dacht er stief over nao. Dat was goed te zien. Hie luup in gedachten deur Hesseln.
“Hesseln is niks mis met” zee e toen. “Trouwens, met Zweel, Aalden en Daolen ok niet. Maar Slien is net groot genog um er ongemarkt jezölf te kunnen wezen, en net klein genog um je gebörgen te vulen. En….gnees e, en hie stak zien belerende vinger op, wij Slieners hebt de Sliener toren. Die heurt oes allemaol. Oeze hoogste gemienschappelijke dieler. Ok al hej gien nagel meer um je gat te krabben, aj Sliener bint hej altied nog de hoogste toren. Kom daor in Hesseln of Zweel ies um.
En aj oet de tied komt, dan luudt de klokken van die toren je ten ofscheid het leven oet. Ongeacht rang of stand. Is dat niet prachtig?
En gelukkig hew dat domme gedoe tussen “Openbaren” en gereformeerden hier ok host niet meer. En daor wordt ’t ok allèn maar gezelliger en beter van.”
Het vuur in de pot gluide lekker warm, de liester zung zien mooiste lied boven in de boom vlak bij oes, en wij drunken in ’t twieduuster op de gezondheid van oes Börgenmister en zien gezin. En dat zie hier maar net zo gelukkig worden mucht as wij, wensten wij heur toe!
Groeten, Henderkien