Ondernemersflits: ParaMedisch KinderCentrum

ParaMedisch KinderCentrum

Iedere maand staat een ondernemer uit Sleen e.o. centraal in de rubriek 'Ondernemersflits'. Alle ondernemers die een vermelding hebben bij 'Ondernemers' op sleen.nu komen voor deze rubriek in aanmerking.

ParaMedisch Kindercentrum Zuid-Oost Drenthe:
“Iedereen moet kunnen meedoen in de maatschappij”

DSC_2958.JPG

Het is geen alledaags beroep dat Inge van der Leij-Hemmen uitoefent. Deze bewoonster uit Sleen is een bevlogen kinderergotherapeut die werkt vanuit de maatschap  Ergotherapie in Drenthe. Zij zijn verbonden aan het samenwerkingsverband ParaMedisch Kindercentrum Zuid-Oost Drenthe in Zweeloo, maar werken vooral ‘op locatie’. Dat is bij het kind thuis, op school, dagverblijf of op welke plek ook waar een kind oploopt tegen beperkingen. Beperkingen die zijn ontstaan door aangeboren of opgelopen hersenletsel en/of problemen met motoriek en (schoolse) vaardigheden of handelingen. Haar voornaamste drive voor dit vak? “Ik wil dat iedereen en óók elk kind zo veel als maar mogelijk is kan meedoen in deze maatschappij, want meedoen is belangrijk voor de kwaliteit van het leven.”

DSC_2949.JPG

De ouders, verzorgers en/of begeleiders betrekt zij met grote vanzelfsprekendheid  nadrukkelijk bij het onderzoek naar de oorzaak van de beperking, de concrete hulpvraag – ‘Wát is het doel en waarom?’- en het plan om tot realistische verbeteringen te komen. Dat kan door middel van grote of kleine aanpassingen in bijvoorbeeld huis, (rol)stoelen, een bed, het inzetten van hulpmiddelen en/of het trainen van vaardigheden van zowel kind als begeleiders. ‘Het ene moment ben ik bezig met het trainen met een communicatiehulpmiddel die je met de ogen kunt besturen en het andere moment kan ik ouders adviseren hoe ze een peuter met spasticiteit in een kinderstoeltje kunnen laten zitten’.

DSC_2951.JPG DSC_2967.JPG

En Inge coacht zo nodig de ouders in het ‘haast ondoorzichtige woud van aanvragen doen bij gemeenten, verzekeraars en leveranciers. “Zij lopen op tegen allerlei wet- en regelgeving en zien – begrijpelijk! - door de bomen vaak het bos niet meer. Dankzij mijn kennis, advies en netwerken lukt het dan gelukkig toch vaak om te krijgen wat nodig is en waar zij gewoon recht op hebben.” Haar telefoon staat dan ook niet vaak stil ….

Drentse roots
Inge is opgegroeid in Emmen en was als kind al geïnteresseerd in mogelijkheden en onmogelijkheden voor mensen met beperkingen. “Voor een playmobiel-poppetje met lamme beentjes dat in een rolstoel zat, bouwde ik samen met mijn buurmeisje al aangepaste playmobiel-huisjes met grote deuren en ruime badkamers.” Deze belangstelling leidde ertoe dat ze na de middelbare school naar Amsterdam vertrok voor de studie ergotherapie. Na afronding daarvan werkte ze zeven jaar bij het kinder-revalidatiecentrum Heliomare in Wijk aan Zee en vertrok vervolgens zelfs twee jaar naar Zuid-Amerika. “Daar werkte ik mee aan een kennisoverdracht-project, zodat 20 door ons opgeleide lokale revalidatieassistenten zelf in het binnenland van Brits Guyana hun projecten konden opzetten. Daarnaast  heb ik daar enorm veel kinderen met beperkingen gezien die nooit enige vorm van revalidatie gehad hadden.  Je denkt dat je daar komt om anderen veel te leren, maar zelf ik daar ook enorm veel van opgestoken.”

Eigen foto Inge.JPG

‘Weg uit het wilde westen’
Vervolgens kwam ze terecht in het AMC Emma Kinderziekenhuis. “Maar na de geboorte van onze zoon Jouke (nu 10 jaar) wilde ik weg uit het wilde Westen en mijn echtgenoot Tore wilde gelukkig ook mee. Als kind vond ik Sleen altijd al prachtig en zei toen al: als ik later groot ben, dan wil ik daar wonen.” En dat lukte het echtpaar in 2007. Dochters Mette (7) en Hyke (5) zijn hier geboren.
Na nog een poosje gewerkt te hebben bij het UMC Groningen en Wilhelminaziekenhuis Assen besloot Inge in 2008 een eigen praktijk te gaan beginnen. “Want de beste plek om kinderen te helpen is vaak binnen hun thuissituatie of bijvoorbeeld de eigen school. Vaak is het zo dat als deze kinderen thuis komen na het ziekenhuis, de ouders tegen tal van zaken oplopen.”
Haar praktijk begon ze eerst in het Armhoes, later werkte ze met Ellis Claerhoudt, logopediste, vanuit praktijkruimten bij Lalkens fysiotherapie– voormalige school -  aan de Brink in Sleen.

           DSC_2969.JPG

“Toen kwam de vraag uit Zweeloo of we ons wilden aansluiten bij het gezondheidscentrum in Zweeloo. Onze praktijk is inmiddels enorm gegroeid: we werken nu in een ergotherapiemaatschap met vier ergotherapeuten, Nynke Liesker, Monique Gebben, Karin van Ess en ik. En we werken binnen de hele provincie Drenthe.” In Zweeloo hebben ze beschikking over een grote wachtkamer, tweetal ‘behandelkamers’, een kantoor en opslagruimten voor tal van hulpmiddelen. “In de behandelkamer hebben we allerlei materiaal om te testen en te proberen: dat gaat dan over speelgoed om te kijken wat kinderen kunnen tot aan verstelbaar meubilair. Het gaat er steeds om: wat kan en wil een kind en hoe kunnen we het daar zo veel mogelijk mee helpen. Soms is het zo simpel: een kind lijkt geen seconde stil te kunnen zitten. Wat blijkt dan? Het kan niet met de benen op de grond omdat zijn stoel te hoog is. Probeer het zelf maar: dan ga vanzelf enorm wiebelen! En met de stoel aanpassen aan het kind – en niet andersom! – breng je rust voor iedereen.”

DSC_2950.JPG

Ook herbergt de werkruimte een ruime bibliotheek met speciale literatuur, die is natuurlijk vooral bestemd om aan de ouders en verzorgers uit te lenen.
Het is duidelijk: Inge van der Leij raak niet uitgepraat over haar beroep. En dat komt goed uit, want naast haar werk in de praktijk leidt ze als docent aan de Hogeschool Arnhem en Nijmegen toekomstige ergotherapeuten op en is ze docent aan de twee jarige post-HBO opleiding Specialist Kinderergotherapeut van Ergotherapie Nederland.
“Want er zijn veel kinderen die hulp nodig hebben en vooral in deze regio te weinig professionals die hen kunnen helpen in de thuissituatie.”

Neem gerust een kijkje op www.ergotherapiedrenthe.nl voor nadere informatie.

Klik hier voor alle foto's.

Tekst: Marjolein Kaas
Foto's: Henk Steenbergen

Naar archief