Columns
Bijverdienste
Tot voor twee jaar geleden was de tandartspraktijk gevestigd aan de Brink te Sleen. Als ik naar buiten keek kon ik mooi vanaf mijn behandelkruk in bladerloze tijden het haantje van de Slener toren zien. Voor de rest was er behalve een af en toe passerende AHKortwijktoeleveringsvrachtauto niet zo veel te doen. Met de verhuizing naar de Koepen, aan de andere kant van de kerk, is het uitzicht totaal veranderd. Nu zit ik niet de gehele dag naar buiten te kijken, integendeel, maar als ik kijk zie ik ze vaak lopen, de zogenaamde Pieterpadters. In weer en wind, in voor en tegenspoed, ze zijn er altijd.
Hoge heren
Vandeweek op een verjaordag bij de buurvrouw heurde ik ‘t weer iene roepen: “As de hoge heren ’t ienmaol in de kop hebt doej der niks meer an!”
Of: “De hoge heren hebt’t non ienmaol besleuten, en wat zult wij er dan nog tegen begunnen?” Wát hoge heren?
Wel bint dat dan? Zit er waorens een club kerels, hoog boven de massa verheven, die vanalles en nogwat beslist en met straffe haand over oes almaol regeert, zunder dat zie tegenspraak duldt? En bint daor gien vrouwluu bij? Aj dat maar vaak- en hard genog roept dan geleuf ij der in’t lest zölf in, en… dan huuj zölf ok niks an’t probleem te doen.
Bad Sleen
Onlangs verbleven mijn man en ik een weekend in de Duitse Eiffel. Via vakantieveiling puntnl. Voordat ik het wist zat ik eraan vast. Het hotel zag er leuk uit maar ik had niet gezien dat het in een Bad stond. En een Duits Bad staat garant voor bloemkool met een sausje, strak aangelegde parkjes en steriele kuuroorden. Seniorenpret dus. Zo ook in Bad Bertrich.
Fietsen en vissen
Bij een viswater word ik aangeroepen: ‘Meneer, kunt u me helpen een vis aan de haak te doen?’ Ik begrijp hem niet onmiddellijk. Aan de haak? Van de haak, zal hij bedoelen en ik zie al een hulpeloze vissenlip, als een kinderteen in de fietsketting. Maar nee, de jongen, ik schat 11, 12 jaar, houdt een ankervormige haak omhoog in zijn ene en een spartelend visje in zijn andere hand. ‘Om op snoeken te vissen,’ legt hij uit. ‘Moet dat er levend of dood aan?’ vraag ik. ‘Dood, denk ik,’zegt hij aarzelend, hij weet het echt niet.
Keuzes
Keuzes maken, ik sta vanmorgen voor de spiegel en denk zal ik nou dat rode T-shirt of dat overhemd met te veel kleuren aantrekken. Veel keus is er niet omdat de wekelijkse wasdag wat is uitgesteld. Trek ik dat rode T-shirt, met de tekst “Real Joker” aan, dan heb ik het gevoel dat ik er uit zie als een mislukte pipo de clown. Aan de andere kant lijkt dat te kleurige overhemd op een pyjamajasje, model jaren zeventig.
HSV
25.8.2012 - HSV ‘Onder Ons’: Dagprijswedstrijd. Vertrek om 06.00 uur vanaf de hoek Heirweg/Entingestraat.
Aanvang van de wedstrijd hangt af van het te bevissen water. Einde wedstrijd 11.30 uur.
Er staan soms agendaberichten op Sleen.nu, waarvan ik denk: Wat moet je daar nou weer mee? Bovenstaand bericht valt moeiteloos in die categorie, vanwege de verwarring die het oproept. Dat begint al bij HSV. HSV is een voetbalclub uit Hamburg. En de naam 'Onder Ons' doet vermoeden, dat niet elke willekeurige Slener zich zo maar op de afgesproken plek kan melden om mee te gaan. Duidelijk is in ieder geval wel dat het gaat om een dagprijswedstrijd, wat dat ook moge zijn.
Crimineel Sleen
Mijn zwager is misdaadjournalist bij het ANP. Hij woont in Amsterdam, volgt alle grote criminele zaken in Nederland en brengt meer tijd door in de streng beveiligde rechtbank de Bunker te Osdorp dan met zijn familie. Hij kent ze allemaal, de criminelen, de advocatuur, de officieren van justitie, en het rechtbank personeel. Geregeld wordt hij geraadpleegd door rubrieken van radio of televisie. Als alles hem weer eens te veel wordt, als er weer eens te veel misselijk makende en gruwelijke gegevens gepresenteerd zijn, die aan ons gewone stervelingen voorbij gaan, komt hij gewoon een weekend bijtanken in Sleen.
Feestgedruis
Um dis tied van’t jaor zit Geert en ik veul boeten ’s aovonds. As ’t niet te kold is vanzölf. Wij kunt mooi oet de wind zitten, en vaak doew ’t vuur er bij an, glassien wien der bij en een mooi boek, man, wel döt je wat. Op boeten kuj van hiel aandere zaken genieten dan aj binnen zit. De geuren allèn al. Van bluiende bloemen, van pas gemeid gres, van het smeulende barkenholt in de vuurpot, of van een barbecue waorens in de buurt. Heerlijk.
Post
Ik heb wat met post, brievenbuspost om precies te zijn. Liefst post die dikker is dan een centimeter. Maar geen pakketpost. Die is heel handig, maar heeft niet de romantiek van het geklepper van de brievenbus. Je weet wel, Pietje Puk op z'n ronde door Keteldorp, Harry Hilbrands in z'n autootje door Sleen en Piet Kleine op de fiets door Hollandscheveld waar ik opgroeide. Niet dat ik een innige persoonlijke relatie met hen heb opgebouwd, maar toch.
Help, inspiratie!
Met een opkomend gevoel van totale ontreddering las ik de vorige column "Help" van collega columnist Harm Jan G. Bijna werd ik overvallen door een acute depressie uitmondend in een bipolaire stemmingsstoornis. Want juist die kernvraag “wat gebeurt er nog in Sleen?”. Wat gebeurt er nog voor dynamiek waar onderbetaalde columnisten onsterfelijke inspiratie uit kunnen putten. Het Sleense verjaarspartijtje van de Keunigin bestaat al jaren onveranderd. Zoals immer, altijd diezelfde koppen die steeds meer doorgroefd raken.
Help
Wat gebeurt er nog in Sleen waar je als columnist wat mee kunt. Koninginnedag? Ach, wat heet. De traditionele jaarlijkse zeskamp is inmiddels zo afgezaagd als een gigantische boomstam. En de muzikanten, die na afloop op een immens podium staan te spelen, stonden er dertig jaar geleden ook al, maar dan niet op een immens podium maar gewoon met hun beide benen op de grond.
Koninginnedag
30 april. Koninginnedag. Een feestdag voor zeer velen, al was het maar vanwege het feit dat het een vrije dag is, maar voor mij een dubbele feestdag.
Koninginnedag is de dag dat ik afgestudeerd ben. Helaas was er 30 jaar geleden op 30 april geen zogenaamde bul uitreiking, omdat het Koninginnedag was, maar de dag blijft voor eeuwig in mijn geheugen gegrift als officiële afstudeerdag.
Voetbalveld
Ik weet niet hoet je’t giet vrouwlu, maar ik zal bliede wezen as die voetballerij op televisie dolkies veurbij is. As’t voetballen is, krieg ik Geert nargens met hen. En hie kan met aander kèerels dunkt mij ok host nargens aans over proten. Oh, ik kan er niks an doen, maar ik heb een hekel an voetballen. En al hielmaol an dat gedoedel veurof en nao een wedstried op televisie.
Acht
Iemand zei laatst tegen mij: "Ie hoeft niks nieuws te organiseer'n hier. Slieners die woont en sloapt hier, doet de inkoop'n bij Bea, maar veur de rest kiekt ze de kat uut de boom en komt ze 't hoes niet uut". Ik mompelde maar wat en dacht, is dat nou echt zo? Ik hou van feiten en ben het eens gaan uitzoeken. 't Was maar een uurtje cijferen. Als bronnen gebruikte ik het CBS, de Informatiegids van Coevorden, SleenWeb, Google, de Viva en mijn eigen ervaring. Ik ben uitgegaan van een workshop die ik zelf gaf op een zaterdag waar acht Sleners op afkwamen.
Zondagochtendwandeling
Zondagmorgen: passiemuziek en een mooie wandeling. Start bij de Sleense Joffers. Westwaarts langs stroompje. Voor de eerste waterkering overdenk ik buurman Jo’s woorden, nadat ik hem vertelde dat we naar Emmen, zeg maar noordoost-Sleen, gaan verhuizen: Emmen zou de duurste gemeente van Nederland zijn. Ik heb het uitgezocht. Tot nu toe keek ik niet naar belastingformulieren, de keizer krijgt wat des keizers is. Ik moet Jo gelijk geven.
Duistere types
Zaterdagmiddag, nog effe naar de verjaardag van m’n schoonzus in Assen. Zij bereikt namelijk de luisterrijke leeftijd van vijftig jaar. Ach ja, de tand des tijds knaagt aan iedereen. dus dat moet worden gevierd. Een gezellig feestje dat moet ik zeggen. Ze krijgt een geweldig cadeau aangeboden een tripje naar Noorwegen. Dit om een langgekoesterde wens in vervulling te laten gaan, het bewonderen van het magische Noorderlicht.
Elfstedenkoorts
Het hoeft maar een week een beetje te vriezen, of in Friesland grijpt de elfstedenkoorts genadeloos om zich heen. Binnen een paar dagen is er zelfs sprake van een ware epidemie, die zich vervolgens over de andere provincies uitspreidt. Rayonhoofden verschijnen op de landelijke televisie en Pauw en Witteman besteden er maar liefst een hele uitzending aan. Zou hij dit jaar weer gereden kunnen worden? De tocht per schaats langs elf Friese steden met aan het eind, behalve de totale uitputting, het fel begeerde kruisje, waarmee je een plaats verwerft in het heldendom van je eigen familie.
Stom
In de wachtkamer van de tandartspraktijk liggen veel bladen. Gekochte, geabonneerde, gekregen, geleende en bestelde bladen; het liefst van, wat uitgave vorm betreft, een wat duurzamer soort en het liefst voor elk wat wils. Sportbladen, muziekbladen, tuinbladen, damesbladen, informatiebladen, interieur bladen, noem maar op.
Een van mijn favoriete bladen is, ondanks dat het een damesblad is, de Linda. Dit omdat daar een rubriek in staat die mij altijd weer intrigeert, namelijk de rubriek STOM.
Veuroet of achteroet?
Wij waren nog maar goed en wal een dag of wat in’t neijaor, doe Geert en ik op’n störmachtige aovond host wat kribberij kregen met oes twiebeiden. Of’t non van’t weer kwam, Geert hef’t niet zo dik op störm, of umdaw van’t jaor zun snötwintertien hebt, ik weet’t niet, maar wij waren’t lang niet iens. Wij waren er zowat een dag franterig van, Geert en ik. En ja, waordeur kwam’t ok al weer? Oh jao, zo was’t: Geert zee under’t eten dat Slien er geweldig op veurop gaon was de leste jaoren.
Kerstkransje
We zijn laatst een week op vakantie geweest. Dat was lang geleden. Had te maken met hoe heerlijk we wonen en – om eerlijk te zijn – hoeveel geld het kost om zo heerlijk te wonen. Daar word je namelijk wel kritisch van. We gingen zeker niet weg voor de actie. Met net een artikeltje over de theetuin in het Dagblad van het Noorden achter de rug, was het even actie genoeg geweest. We gingen weg om lekker te wandelen, een stapel boeken uit te lezen en uit te slapen.