Columns
Crimineel Sleen
Mijn zwager is misdaadjournalist bij het ANP. Hij woont in Amsterdam, volgt alle grote criminele zaken in Nederland en brengt meer tijd door in de streng beveiligde rechtbank de Bunker te Osdorp dan met zijn familie. Hij kent ze allemaal, de criminelen, de advocatuur, de officieren van justitie, en het rechtbank personeel. Geregeld wordt hij geraadpleegd door rubrieken van radio of televisie. Als alles hem weer eens te veel wordt, als er weer eens te veel misselijk makende en gruwelijke gegevens gepresenteerd zijn, die aan ons gewone stervelingen voorbij gaan, komt hij gewoon een weekend bijtanken in Sleen.
Feestgedruis
Um dis tied van’t jaor zit Geert en ik veul boeten ’s aovonds. As ’t niet te kold is vanzölf. Wij kunt mooi oet de wind zitten, en vaak doew ’t vuur er bij an, glassien wien der bij en een mooi boek, man, wel döt je wat. Op boeten kuj van hiel aandere zaken genieten dan aj binnen zit. De geuren allèn al. Van bluiende bloemen, van pas gemeid gres, van het smeulende barkenholt in de vuurpot, of van een barbecue waorens in de buurt. Heerlijk.
Post
Ik heb wat met post, brievenbuspost om precies te zijn. Liefst post die dikker is dan een centimeter. Maar geen pakketpost. Die is heel handig, maar heeft niet de romantiek van het geklepper van de brievenbus. Je weet wel, Pietje Puk op z'n ronde door Keteldorp, Harry Hilbrands in z'n autootje door Sleen en Piet Kleine op de fiets door Hollandscheveld waar ik opgroeide. Niet dat ik een innige persoonlijke relatie met hen heb opgebouwd, maar toch.
Help, inspiratie!
Met een opkomend gevoel van totale ontreddering las ik de vorige column "Help" van collega columnist Harm Jan G. Bijna werd ik overvallen door een acute depressie uitmondend in een bipolaire stemmingsstoornis. Want juist die kernvraag “wat gebeurt er nog in Sleen?”. Wat gebeurt er nog voor dynamiek waar onderbetaalde columnisten onsterfelijke inspiratie uit kunnen putten. Het Sleense verjaarspartijtje van de Keunigin bestaat al jaren onveranderd. Zoals immer, altijd diezelfde koppen die steeds meer doorgroefd raken.
Help
Wat gebeurt er nog in Sleen waar je als columnist wat mee kunt. Koninginnedag? Ach, wat heet. De traditionele jaarlijkse zeskamp is inmiddels zo afgezaagd als een gigantische boomstam. En de muzikanten, die na afloop op een immens podium staan te spelen, stonden er dertig jaar geleden ook al, maar dan niet op een immens podium maar gewoon met hun beide benen op de grond.
Koninginnedag
30 april. Koninginnedag. Een feestdag voor zeer velen, al was het maar vanwege het feit dat het een vrije dag is, maar voor mij een dubbele feestdag.
Koninginnedag is de dag dat ik afgestudeerd ben. Helaas was er 30 jaar geleden op 30 april geen zogenaamde bul uitreiking, omdat het Koninginnedag was, maar de dag blijft voor eeuwig in mijn geheugen gegrift als officiële afstudeerdag.
Voetbalveld
Ik weet niet hoet je’t giet vrouwlu, maar ik zal bliede wezen as die voetballerij op televisie dolkies veurbij is. As’t voetballen is, krieg ik Geert nargens met hen. En hie kan met aander kèerels dunkt mij ok host nargens aans over proten. Oh, ik kan er niks an doen, maar ik heb een hekel an voetballen. En al hielmaol an dat gedoedel veurof en nao een wedstried op televisie.
Acht
Iemand zei laatst tegen mij: "Ie hoeft niks nieuws te organiseer'n hier. Slieners die woont en sloapt hier, doet de inkoop'n bij Bea, maar veur de rest kiekt ze de kat uut de boom en komt ze 't hoes niet uut". Ik mompelde maar wat en dacht, is dat nou echt zo? Ik hou van feiten en ben het eens gaan uitzoeken. 't Was maar een uurtje cijferen. Als bronnen gebruikte ik het CBS, de Informatiegids van Coevorden, SleenWeb, Google, de Viva en mijn eigen ervaring. Ik ben uitgegaan van een workshop die ik zelf gaf op een zaterdag waar acht Sleners op afkwamen.
Zondagochtendwandeling
Zondagmorgen: passiemuziek en een mooie wandeling. Start bij de Sleense Joffers. Westwaarts langs stroompje. Voor de eerste waterkering overdenk ik buurman Jo’s woorden, nadat ik hem vertelde dat we naar Emmen, zeg maar noordoost-Sleen, gaan verhuizen: Emmen zou de duurste gemeente van Nederland zijn. Ik heb het uitgezocht. Tot nu toe keek ik niet naar belastingformulieren, de keizer krijgt wat des keizers is. Ik moet Jo gelijk geven.
Duistere types
Zaterdagmiddag, nog effe naar de verjaardag van m’n schoonzus in Assen. Zij bereikt namelijk de luisterrijke leeftijd van vijftig jaar. Ach ja, de tand des tijds knaagt aan iedereen. dus dat moet worden gevierd. Een gezellig feestje dat moet ik zeggen. Ze krijgt een geweldig cadeau aangeboden een tripje naar Noorwegen. Dit om een langgekoesterde wens in vervulling te laten gaan, het bewonderen van het magische Noorderlicht.
Elfstedenkoorts
Het hoeft maar een week een beetje te vriezen, of in Friesland grijpt de elfstedenkoorts genadeloos om zich heen. Binnen een paar dagen is er zelfs sprake van een ware epidemie, die zich vervolgens over de andere provincies uitspreidt. Rayonhoofden verschijnen op de landelijke televisie en Pauw en Witteman besteden er maar liefst een hele uitzending aan. Zou hij dit jaar weer gereden kunnen worden? De tocht per schaats langs elf Friese steden met aan het eind, behalve de totale uitputting, het fel begeerde kruisje, waarmee je een plaats verwerft in het heldendom van je eigen familie.
Stom
In de wachtkamer van de tandartspraktijk liggen veel bladen. Gekochte, geabonneerde, gekregen, geleende en bestelde bladen; het liefst van, wat uitgave vorm betreft, een wat duurzamer soort en het liefst voor elk wat wils. Sportbladen, muziekbladen, tuinbladen, damesbladen, informatiebladen, interieur bladen, noem maar op.
Een van mijn favoriete bladen is, ondanks dat het een damesblad is, de Linda. Dit omdat daar een rubriek in staat die mij altijd weer intrigeert, namelijk de rubriek STOM.
Veuroet of achteroet?
Wij waren nog maar goed en wal een dag of wat in’t neijaor, doe Geert en ik op’n störmachtige aovond host wat kribberij kregen met oes twiebeiden. Of’t non van’t weer kwam, Geert hef’t niet zo dik op störm, of umdaw van’t jaor zun snötwintertien hebt, ik weet’t niet, maar wij waren’t lang niet iens. Wij waren er zowat een dag franterig van, Geert en ik. En ja, waordeur kwam’t ok al weer? Oh jao, zo was’t: Geert zee under’t eten dat Slien er geweldig op veurop gaon was de leste jaoren.
Kerstkransje
We zijn laatst een week op vakantie geweest. Dat was lang geleden. Had te maken met hoe heerlijk we wonen en – om eerlijk te zijn – hoeveel geld het kost om zo heerlijk te wonen. Daar word je namelijk wel kritisch van. We gingen zeker niet weg voor de actie. Met net een artikeltje over de theetuin in het Dagblad van het Noorden achter de rug, was het even actie genoeg geweest. We gingen weg om lekker te wandelen, een stapel boeken uit te lezen en uit te slapen.
Mooi, mooier, mooist
Prachtige herfstfoto’s op SleenWeb. Favoriet? De drie keien die het laantje achter het kerkhof afsluiten, gefotografeerd vanaf het grasveld en vanaf het kerkhoflaantje zelf. Op de paardenkar met Jo filosofeer ik elke x weer waar ik het liefst als stokoud net lijk zou willen liggen. (Zo tegen de slootrand, weet ik: vrij zicht naar het oosten en beschutting tegen westenstormen). Jo geeft de voorkeur aan de warmte van cremeren.
Crisis
Nog maar het begin van de maand en ik sta bij de kassa van Appie Hein. Even wat boodschapjes betalen met de pin. Schrik, grote schrik. Het grijze schermpje geeft aan “geen saldo”. Ik kijk vanuit mijn ooghoek naar de rij achter me, hoeveel mensen staan er eigenlijk. Nou dat zijn er nogal wat. Enig schaamrood begint mij tergend langzaam naar de kaken te stromen. Gelukkig kan je dat door mijn van nature gebruinde kop toch niet goed zien.
Vijftig-plus
Het valt tegenwoordig niet mee om 50-plusser te zijn. Dan word je namelijk ingedeeld in de categorie ouderen en dat betekent dat instanties je zo maar in een risicogroep stoppen, terwijl je daar niet om gevraagd hebt. Zo is er bijvoorbeeld de risicogroep weggebruikers van 50 jaar en ouder. Veilig Verkeer Nederland, de ANWB en de Bovag-rijschoolhouders hebben deze risicogroep bedacht en dat communiceren ze op een manier, die je de schrik om het hart doet slaan.
Hardlopen
Opzij, opzij, opzij. We hebben ongelofelijke haast. Veel mensen houden van wandelen. Sommige van snelwandelen, en weer anderen van nog sneller wandelen, ja zelfs van hardlopen. De extremen onder ons doen dat dan gedurende langere tijd en soms zelfs met hindernissen. Ik behoor daar niet toe. Ik heb ook nooit tot het gilde van de gewone hardlopers behoord.
Veuroetgang
Oh dierbaar darp waor men nog veul van vrogger vinden kan.
Veuroetgang hef je in zien greep.
Daor is gien holden an !
Wij leeft hier aal moderner.
Wij kent gien buren meer.
Begun september bint de peperneuten der al weer.
Der komt weer neie winkels, dus wij holdt de moed er in.
En…
bij Aaf en Lambert kuj non ok betalen met de pin!
Puntje
Toen wij zes jaar geleden eigenaar werden van onze boerderij, werden we ook eigenaar van Puntje. Puntje zou - zo was de verwachting van Dirk en Geesje, de vorige bewoners - zeker niet mee willen verhuizen naar de Westrupstraat. Hij zou zelf z'n weg terug vinden naar de Bommertsweg en daarom konden we hem maar beter overnemen. Zo werden wij tegen wil en dank kattenbezitters.