Het snedt mij deur de ziel, elke keer weer as ik langs de puinhopen van het veurmale café Zwols fiets. Dat zun vredige plek, waor zoveul mensen zulkse mooie herinnerings an hebt, er zo bij lig, dat döt mij zo zeer. Wij muken oes trouwens al veul langer zorgen over dizze plek. Er was vaak wat te doen rondum de groepsaccomodatie. Dan was er weer geluudsoverlast,