Verdrietig
Het snedt mij deur de ziel, elke keer weer as ik langs de puinhopen van het veurmale café Zwols fiets. Dat zun vredige plek, waor zoveul mensen zulkse mooie herinnerings an hebt, er zo bij lig, dat döt mij zo zeer.
Wij muken oes trouwens al veul langer zorgen over dizze plek. Er was vaak wat te doen rondum de groepsaccomodatie. Dan was er weer geluudsoverlast, dan was er ruzie over de aanleg van een oprit, dan weer vanwege speultoestellen achter het gebouw. Dan waren de vergunnings niet op ödder, en gao zo maar deur. En ’t lag altied an een aander, volgens de eigenaar.
En natuurlijk begrepen wij ok wal dat het HCR Zwols niet meer levensvatbaar was en dat er een aandere bestemming veur kwam. Maar het gevuul dat ien van de dierbaarste plekken in Slien opiens niet meer van oes Slieners was, maar dat wildvrömde mèensen er heur feesties vierden, daor kun ik nooit hielmaol an wennen. Geert ok niet trouwens. Die hef nog wal ies wens van de biljartclub, die toendertied floreerde in café Zwols, overigens zunder dat daor een biljart was. Zun soort biljartverieniging was dat. As e der met zien old clubgenoten over begunt te proten, dan is ’t maar even, dan beult ze van ’t lachen.
En wat kunden ij daor vrogger in de aole zaal heerlijk eten. Met het oetzicht op de brink en de aole kerk … Henk en Ina in de keuken, zo puur Slien …
En al die oetvoerings en bruloften die wij daor had hebt. Wat een schat an mooie herinnerings ligt daor. En wat lig er nou? Ien dikke bult ellende en verdriet.
Maar het miest maak ik mij zörgen over de toekomst van dizze plek, van dit gebouw. Er wordt proot dat ’t misschien wal ansteuken is. Maar deur wel dan? Wel haar daor dan belang bij? As dat niet eerst klip en klaor oetzöcht is, kan het nog wal hiel lang duren veurdat een verzekering over de brug komp en men met oprumen en de wederopbouw begunnen kan.
En wat komp er daor dan? En wel zal dat gaon regelen? As ik heur dat de huidige eigenaar ruzie hef met de buren, en met de gemiente, moet wij er as Sliener darpsgemienschap dan gerust op wezen dat ’t allemaal wal goed kommen zal? Aj al niet iens met je eigen buren deur ien deur kunt ….
Van het vertrouwde, warme, gezellige baken van Slien, bint de lochten doofd.
Het is te hopen dat die, op wat veur manier dan ok, nog ies weer gaot branden, op die mooie plek, in het hart van Slien. Maar niet zo as dat op 6 mei j.l. gebeurde. Veurlopig kiekt wij maar even de aandere kaant op aw er langs komt. Want wat zuj ok aans ….
Henderkien