De Deel

Afgelopen zaterdagavond trad hij op in theater De Deel: Erwin de Vries. Een ras entertainer. Een Groningse jongen, die zijn eigen liedjes schrijft en zingt in het dialect van het Oldambt. Teksten gedestilleerd uit het dagelijks leven en uit zijn jeugd, gegoten in een muzikale mix van lekker in het gehoor liggende pop, rock met hier en daar wat jazzy noten en gevoelige ballads. Zelf op gitaar en verder uitstekend bijgestaan door een gitarist en een toetsenist. En dat alles aan elkaar gepraat met typische Erwin de Vries humor. Onbevangen, ad rem, direct, onverwacht. Erwin de Vries is modern entertainment in het Gronings. Een avondje lachen en luisteren.

Hebben we in Sleen een geweldig theater en wat zie ik zaterdagavond? Ongeveer 50 mensen hebben de moeite genomen om te komen. Veel te weinig. Niet dat de voorstelling er minder om was, maar in theater De Deel is plaats voor minstens het dubbele aantal toehoorders. Dus waar waren jullie? En nou niet gaan zeggen, dat je nog nooit van Erwin de Vries hebt gehoord, want een paar weken geleden was hij een week lang te zien in een special op TV Drenthe. TV Drenthe herhaalt programma’s namelijk nogal eens. En ook niet gaan zeggen dat je nooit naar TV Drenthe kijkt, want iedereen zapt wel eens een rondje door het, over het algemeen, magere zenderaanbod. Op die manier kwam ik in ieder geval Erwin de Vries tegen. 's Avonds om een uur of half één, voorbij de herhalingen op de publieke zenders en de blote tieten op de commerciële.

Erwin de Vries dus. De agenda op Sleen.nu deed de rest en de boeking op de site van De Deel maakte het rond. Hadden jullie ook kunnen doen. En zeg nou niet dat je nooit op Sleen.nu kijkt, want het bezoekersaantal doet vermoeden dat iedereen in Sleen de site wel twee keer per dag bezoekt. Dus waarom waren jullie er niet? Een beetje Drent verstaat toch Gronings! Toch? Maar wel massaal naar Harm en Roelof gaan hè? Twee, drie, vier keer uitverkocht. Hoe kan dat? Is dat nostalgie? Is dat het ons kent ons verhaal? Of hebben jullie allemaal last van chronische Drentse kneuterigheid!?

Harm Jan Geugies

Naar archief