Vrijdagmiddag Conventrygebed in Sleen

Komende vrijdagmiddag is er het maandelijks Conventrygebed. Het is een korte bijeenkomst van niet meer dan 15 minuten in de Dorpskerk in Sleen waar gebeden wordt om vrede en waar erkend wordt dat allen schuld hebben aan situaties van oorlog en onvrede, ook al lijken die ver weg!

Het is goed om de tijd te nemen en na te denken over alle onvrede in de wereld en in jezelf. In de eerste plaats denken we aan oorlogen die maar niet ophouden en steeds opnieuw beginnen. Terwijl oorlog nooit het antwoord is op problemen van landen en mensen. Oorlog kent alleen maar verliezers en brengt verschrikkelijk veel menselijk leed. Daar kun je nooit vrede mee hebben. 

Afgelopen woensdag had ik een openhartig gesprek met dominee Ellen Sonneveld. Geeske Houkes, Jennie de Vries en Ellen organiseren samen elke eerste vrijdag van de maand het Coventrygebed. We spraken af in de rustieke pastorie van Sleen. Later gingen we naar de Dorpskerk waar het gebed komende vrijdag plaats vindt in het koor.

Ds. Sonneveld: “We hebben in de protestantse gemeente de werkgroep "Kerkproeverij". Deze werkgroep heeft ons drieën gevraagd het gebed te organiseren". 
Er is zoveel narigheid in de wereld. Mensen doen elkaar pijn. Daar staan we natuurlijk elke zondag bij stil in de kerkdienst. Maar het is goed om daarnaast, en samen met zo’n 200 gemeenschappen overal en op hetzelfde moment, te bidden voor alle mensen die getroffen worden door oorlog, onvrede, ander leed. En je daarbij te realiseren dat je daar van niet kunt weg kijken en er zelfs onderdeel van bent. Daarom is onze eeuwenoude kerk opzoeken, daar samen stilstaan en tot ommekeer komen, zinvol voor de wereld en voor je eigen manier van leven”.

Die gelegenheid is er nu in Sleen. Elke eerste vrijdag van de maand om 12 uur wordt een ieder uitgenodigd om een kort moment stil te zijn, tot jezelf komen en te bidden, samen met al die mensen, die op dat moment over de hele wereld hetzelfde doen. 

ACHTERGRONDINFORMATIE
In de Dorpskerk willen we elke eerste vrijdag van de maand om 12.00 uur, in alle eenvoud, het coventrygebed bidden.

We zijn dan met wie komt, hoe veel of hoe weinig dat er maar zijn, in rust bijeen. We zitten in een kring op het koor, ontsteken de paaskaars, zijn stil, bidden samen het coventrygebed en luisteren naar meditatieve muziek. Er is gelegenheid om een kaarsje aan te steken aan de paaskaars, op die manier verbonden met velen in de wereld én persoonlijk een licht ontstekend in de duisternis van alle onvrede. 

Dit middaggebed duurt niet langer dan een kwartier. Allen hartelijk welkom!
 

Ontstaan van het Coventrygebed
Het Coventry-gebed heeft een bijzondere geschiedenis; op 14 november 1940 werd de plaats Coventry in Engeland zwaar gebombardeerd vanwege alle (oorlogs)industrie die daar gevestigd was. Er waren zeer veel slachtoffers. Een brandweerman vond twee balken in de verwoeste kathedraal die in de vorm van een kruis lagen. Hij bond ze bijeen. Dit eerste Coventry-kruis heeft nu een plaats in de nieuwe kathedraal. Later bond iemand ook oude smeedijzeren spijkers in de vorm van een kruis. Dit is nu het huidige spijkerkruis in de kathedraal.

Provoost Richard Howard sprak en schreef al snel de profetische en verzoenende woorden: “Father forgive” (Vader vergeef) op het altaar in de ruïne-kathedraal. Heel bewust gebruikte hij déze woorden en niet 'Vader vergeef hen'. Niet alleen zíj maar ook wíj hebben vergeving nodig.

Na zes weken zei Howard op de radio dat spoedig na de oorlog met voormalige vijanden een begin gemaakt moest worden aan het opbouwen van een meer 'Christus-Kind' -vriendelijke wereld’. Dit werd hem niet in dank afgenomen: hoe kon hij dit nu in deze situatie van verdriet en verwoesting zeggen; mensen vonden hem een verrader. Maar toch werd al tijdens de oorlog contact gezocht met de gemeenschap in Kiel (Duitsland).

De Coventry-Litanie-van-Verzoening werd in 1948 geformuleerd. Elke bede is gebaseerd op één van de zeven hoofdzonden (hoogmoed, afgunst, toorn, luiheid, gierigheid, vraatzucht, onkuisheid) Het is een belijdenis van het, universeel en tijdloos, menselijk falen.

Dit gebed wordt elke dag gebeden in de nieuwe kathedraal en op vrijdag in de ruïne, maar ook op zo’n 200 plaatsen elders op de wereld. Het aantal plekken waar dit gebeurt groeit nog steeds en zeker nu. Want de Tweede Wereldoorlog is lang geleden, maar de herinnering aan oorlog is een zaak van elke dag.

Voor velen is oorlog een dagelijkse ervaring. De wonden van geweld en terreur van toen worden open gehaald door herinnering en door wat er nog steeds in de wereld gebeurt. Een reden om te blijven bidden om vrede en verzoening.


Dus komende vrijdag bent u welkom in het koor van de Dorpskerk. Er ligt voor iedereen een korte liturgie

Verslaggever: Hille Douma i.s.m. Ds. Ellen Sonneveld