Zo nu en dan ontdek je weer ongekend talent

De rubriek hobby en verzamelen stond al een poosje op een laag pitje. Er meldden zich weinig mensen voor deze rubriek. Toch komen we zo ook wel eens mensen op het spoor. Deze keer dorpsgenoot Jan Luitjens. Met uiteenlopende en prachtige hobby's.

Een aantal maanden geleden sprak ik Jan Luitjens voor z'n huis. Het ging over van alles en nog wat. Ook over z'n werkzame leven als chauffeur. Helaas kon hij dit niet meer volledig blijven doen vanwege gezondheidsproblemen. Hij deed dit samen z'n oudste zoon René. Ze reden destijds met 5 vrachtwagens bij de weg. Later voegde zoon Arjan zich ook toe tot het bedrijf.  Maar in 2018 kwam René plotseling te overlijden. Een enorme schok natuurlijk. Zoon Arjan rijdt nog steeds op de vrachtwagen. Hun geschiedenis is hier te lezen: https://luitjenstransport.nl/geschiedenis/.

Hobby
Als je dan na jaren van huis nu volledig thuis bent en geen dagelijkse invulling meer hebt zoals werk, maar je kunt bepaalde dingen nog wel doen, dan komen vaak de talenten waar je eerder eigenlijk geen tijd voor had weer naar boven. Dat is zeker het geval bij Jan. Gaandeweg het gesprek kwamen we op z'n hobby ('s), waar ik uiteraard ook wel benieuwd naar was. Hij nam me mee in huis waar ik van de ene verbazing in de andere viel. Hij maakt van ijzer maar ook van oude bougies (die menigeen in de afvalcontainer zou gooien) de mooiste dingetjes. Ik kreeg toen al snel het gevoel alsof ik door een klein museum liep.

Jan is geen man van de voorgrond, zoals ik hem ken, maar toen ik dit allemaal zag en hem vroeg of dit getoond mocht worden op SleenWeb stemde hij in. "Jazeker mag dat", dus een afspraak werd gemaakt. Kort geleden dus met de camera onder de arm bij Jan op bezoek. Hij had op de tafel al veel dingen uitgestald. Het werd een schitterend bezoek.

Bougies 


Van bougies die niet meer functioneerden maakte hij een motor en een paar vliegtuigjes. Het lijkt simpel maar maak het maar eens. En kom maar op het idee.


Uiteraard begint het ergens met proefstukjes en logisch dat we bij een vrachtwagentruck uitkomen. In dit geval een DAF, dat moge duidelijk zijn. 

 
Lukken gaat het zeker, maar dan moet hij ook nog kunnen kiepen, hoe origineel wil je het hebben.


Dit is ook een prachtige en degelijke vrachtwagen. Weer heel anders omdat het een Amerikaans model is.

Jan is bij de luchtmacht geweest en kan prachtig vertellen over die tijd. Hij was daar ook brandweerman. Op dat vlak hadden we natuurlijk wat gemeen. Hij heeft een technische opleiding gedaan en ja dan heb je veel kennis van zowel materialen alsook van machines. Want zoiets maak je mijns inziens niet zomaar even.

Hoeveel materiaalsoorten er al in dit motortje zitten. Koper, zink, messing, staal en tin. En dan moet het allemaal nog in elkaar gelast of gesoldeerd worden.

 
Hij heeft voor dit werk ook prachtige machines. Maar ook hiervoor geldt, je moet er wel mee om kunnen gaan. Links een Zetbank/Wals ineen. Daar kan hij plaatwerk mee buigen en in een bepaalde vorm krijgen. Rechts een draaibank om mooie ronde materialen van te maken.
Koppeling


Als ik dit zie staan, denk ik meteen, het zijn niet zomaar werkstukjes, van.... 'wat zal ik vandaag eens in elkaar zetten'? Ik zie overal een koppeling in. Naar z'n werk of naar een hobby. Bij eerdere stukken de vrachtwagen (werk). Hier hoefijzers, naar de paarden, waar de familie ook dol op is. Er werd een lichtje ontstoken. Dit versterkt het alleen maar. Althans voor mij wel. Alles wordt met een bepaald gevoel gemaakt.
 

Zody, paard van dochter Ineke

Van stukken ijzer een schilderij maken. Hij viel meteen op tussen al die mooie werkstukken op tafel, het paard Zody van dochter Ineke. Daar blijf je gewoon naar kijken. Je zou er zo mee weglopen. Levensecht en te bedenken dat het van oude ijzerstukken gemaakt is. Ik noem het kunst maar door het gevoel erbij is het veel meer dan kunst. De emotionele waarde is erg hoog.

Verbazing
Toen Jan me tijdens ons eerste gesprek mee nam naar binnen, viel meteen deze collage aan de muur op met mooie tekeningen. Het zal toch niet?

Jan had deze tekeningen inderdaad gemaakt van al hun kleinkinderen en pony Djewel van Arjan en Martine.Even combineerde ik het niet met zijn andere hobby. Een paar stoere werkhanden, handig met ijzer, lasapparaten, grote machines en dan zie ik dit. Maar hier bleef het niet bij.

Ik was dus in deel twee beland van zijn uitgebreide tweede hobby. En zoals gezegd: "Ongekend talent".
Op de vraag of hij altijd veel getekend heeft, was het antwoord: "Nee, ik heb jaren terug toen René (links) nog een klein jongetje was, hem geprobeerd te tekenen. Dat is wel aardig gelukt vond ik.
Maar sindsdien eigenlijk niet veel meer mee gedaan. Daar was weinig tijd voor.
Heel veel van huis en als ik thuis was, wel weer andere dingen te doen.
Nu pak ik dit soort dingen weer op en begin het steeds leuker te vinden".
Dat bleek ook wel toen ik in het schetsboek begon te bladeren.
En wederom veel met emotie erbij, wat de tekeningen juist zo bijzonder maken. Het is nooit zomaar even een schets.
Achter bijna bij elke tekening zit een verhaal..

Portret tekenen is sowieso een enorme uitdaging.

----------------------------


 

Tekeningenboek
Ik ging wat door z'n schetsboek bladeren. Onderstaande tekening maakte echt indruk op me, gelet ook op de sterke tekst erbij,

Hier liep hun kleindochter met oma Janny op het Dwingelerveld. Jan heeft bewust Janny er niet bij getekend maar haar schaduw wel. En als je de tekst hierbij leest weet je waarom hij dit deed.

Bij behorende tekst:

's Nachts bedacht hij deze tekst die hier precies bij paste. Dus de tekening draagt ook nog een boodschap met zich mee.

Dierenfamilie
Nog een aantal prachtige tekeningen van dieren die hun dierbaar zijn. Bij de hele familie Luitjens spelen dieren een belangrijke rol

 

 
Linksboven het (jacht)hondje Boris van zwager Henk. Rechts: Charlie, het hondje van dochter Ineke. Onder een viertal paarden waarvan geheel rechts de Belg, het lievelingsdier van Jan.

Mini Special 1100 (1979)

Toen belandden we nog even in de garage waar Jan zich op creatief en vakgebied kan uitleven. Daar staat nog een Mini van z'n vrouw Janny. Ook hier heeft hij vele uren/dagen/jaren aan gesleuteld. Zeg maar gerust, de auto volledig gestript en weer opgebouwd.


En als je zoals Jan technisch bent, kun je deze tuinfrees ook prima zelf repareren en er weer mee werken. 


Buiten poseert Jan nog even bij z'n Fordson (1962) die hij op het land geregeld gebruikt en uiteraard ook zelf onderhoudt,


Nog even een foto bij de zelfgemaakte levensboom die bij hen aan de achtermuur prijkt. Ook weer een stuk symboliek.

Verende lampen

Ik sluit dit bezoek af met deze mooie zelfgemaakte schemerlampen in de huiskamer die warmte uitstralen. Als u goed kijkt ziet u dat dit is gemaakt van twee oude veren van een vrachtauto en wederom op hoefijzers.

Met dank aan Jan Luitjens!

Verslaggever: Hille Douma