Kapsalon Monique bestaat 25 jaar
“Elke dag begint met een glas verse gemberthee”, zegt Monique. Terwijl ik een kopje koffie drink geniet zij van haar thee. “En het is nog gezond ook”, zegt ze. We zitten in de maandagrust van haar salon en hebben alle tijd om even met elkaar te praten.
Wat elke bezoeker altijd weer opvalt, is natuurlijk de bijzondere klok aan de wand. Ze kreeg deze op de dag van de opening: 12 april 1997. Vanwege de namen die erop staan is de klok inmiddels erg dierbaar geworden omdat vier van de mensen die erop staan inmiddels overleden zijn. “Het gebeurt regelmatig dat kinderen die hier komen alle namen hardop voorlezen” zegt Monique. “Dat is niet alleen grappig, maar zorgt er ook voor dat de namen steeds opnieuw genoemd worden. Prachtig toch!”
We praten hier even over door. Hoe je leert om als jong mens al met verlies om te gaan bijvoorbeeld. En dat was voor Monique vooral: doorzetten, je geen zorgen maken om iets wat zou kunnen gebeuren maar het leven gewoon blijven oppakken in al haar facetten. Het is geen wonder dat kapster Monique heel goed kan luisteren als klanten hun persoonlijke verhaal vertellen in de beslotenheid van de kapsalon. “En dat is iets, wat ik heel erg mooi vind”, zegt Monique.
De dag van de opening was echt een feestje, in meerdere opzichten. Haar moeder, die in De Horst verpleegd werd, was ook aanwezig. Zo was ze er getuige van hoe haar dochter, dankzij vakvrouwschap, doorzettingsvermogen en ondernemingsgeest haar droom kon verwezenlijken: een eigen kapsalon.
“Ik wist op de kleuterschool al dat ik kapster wilde worden”, vertelt Monique. En ik oefende op mijn barbiepoppen. Helaas kwam ik er al gauw achter dat hun haar niet weer aangroeide na een knipbeurt van mij, dus moest er nogal eens een nieuwe pop worden aangeschaft”.
Haar vervolgopleidingen stonden helemaal in het teken van Moniques droom. Tijdens het derde jaar op de Iemshuuv liep ze stage bij Yazoe, de kapsalon van Wim en Luzan. Al gauw ging ze daar op zaterdag aan het werk en leerde daar al doende de werkzaamheden uitvoeren rondom het kappersvak. Dit werd wat serieuzer toen ze daarna de kappersopleiding volgde in Emmen. Eén dag naar school, vier dagen werken. Waar? Bij Yazoe natuurlijk, want dat beviel over en weer immers zo geweldig goed!
“Maar vanuit school moest ik nog wel iets extra’s leren. Namelijk solliciteren, oftewel: hoe presenteer je jezelf? Ik maakte een brief waarop al mijn gegevens stonden en ging ermee langs verschillende kapsalons. Ik stelde me dan voor aan de baas of bazin en gaf mijn brief af. Ik had al snel door hoe goed dat werkte. Want met persoonlijke contact bereik je immers het meest?”
Toen Jan en Monique een huiskavel kochten in Sleen was er in de bouwtekening direct een kapsalon opgenomen. En natuurlijk kwam deze er. “Omdat mijn toenmalige werkgever een concurrentiebeding instelde voor als ik een eigen zaak zou beginnen, ben ik nog een jaar in Emmen gaan werken in kapsalon Savorin, bij Maria. Een prachtig jaar was dit” vertelt Monique.
Tot 12 april 1997 want toen begon ze haar eigen kapsalon. Geweldig vond ze dat. Binnen no-time bouwde ze een vaste klantenkring op. Dit zorgde er ook voor dat Monique zich vanaf aanvang heel verantwoordelijk voelde voor haar klanten. Als er bij haar persoonlijk iets aan de hand was dan moest het werk voor de klanten wél doorgaan. En dus moest er soms heel wat geregeld worden. Bij de geboorte van de kinderen, Joey en Quinty bijvoorbeeld. Maar ook toen Monique een blessure van een gebroken voet had opgelopen. In het ziekenhuis meldde ze de gipsmeester dat ze direct loopgips wilde hebben. Zelfs de orthopeed kwam eraan te pas om haar ervan te overtuigen dat dit niet verstandig was. Nou ja, dan maar gewoon gips, maar wél met een loopschoen erbij!
Zo is het werken in haar eigen salon een deel van haar leven geworden. Ze doet dit al die jaren met grote passie en sterke verbondenheid met haar klanten.
Natuurlijk is er een presentje voor de klanten die straks komen rondom het 25-jarig jubileum. En stralend zoals altijd laat ze mij uit na een heel gezellig uurtje samen in de kapsalon. Wat mij betreft kom ik over vijf jaar opnieuw voor een artikeltje even langs.
Van harte gelukgewenst Monique!
Verslag en foto's: Luuk Houkes