Er Was Eens … Cultuur
We geloven soms in een hardnekkig sprookje dat vertelt dat cultuur voornamelijk in het westen leeft. In Amsterdam dat vol staat met musea, in Den Haag waar theater en politiek elkaar afwisselen en in Rotterdam waar het lijkt of elk nieuw gebouw een architectuurprijs wint. Dat vooroordeel komt slechts voort uit zichtbaarheid. Want zeg nou zelf, wij zijn de laatste tijd hier niets tekortgekomen.
Neem ons erfgoed. De Vereniging van Drentse Boermarken maken de oude markegrenzen weer zichtbaar. Tussen Sleen en Diphoorn onthulden de volmachten op 30 oktober hiertoe een grote veldkei als markesteen met toespraken en een borrel. De wedergeboorte van een mooi stukje Drentse cultuur.
En neem nu koor Pur Sang. Wat gaven ze op 1 november een steengoed concert samen met het Nedersaksisch Vocaal Ensemble. Beide koren zongen prachtig in een schitterend aangeklede sporthal dat niet onderdeed voor een stedelijk theater.
Een week later was het de beurt aan ons, de harmonie van Crescendo. Met veel passie en vreugde speelden we voor een volle dorpskerk met Karin Heeling op piano en Ekaterina Zhurauliova op harp, die blijk gaf van een ongekend talent. Zij komt uit Wit Rusland en woont alweer een tijdje in Erm. Ze speelde al in hele bekende zalen en nu dus ook in Sleen.
Vorige week zaten we in zaal Wielens voor de voorstelling van Tenielgroep Slien ‘Het 4e Bedrief’. Twee avonden lang brachten ze vol verve een hilarische klucht ten tonele. De zaal zat vol en het publiek genoot volop van het talentvolle acteerwerk.
Tot ieders vreugde won Stichting Ter Klinke, bekend van o.a. locatietheaterstuk De Vlinderprinses, onlangs de Cultuurfonds Drenthe Cultuurprijs 2025. De stichting werkt vanuit Oosterhesselen, Zweeloo en Sleen en brengt voorstellingen in de streektaal gebaseerd op historische verhalen. ‘Dik verdiend’ was de reactie van velen.
Het culturele aanbod maken we hier zelf. We programmeren het ten dele en beleven het voor de rest. Je treft het aan, in taal, grond, gewoontes, muziek en verhalen. Cultuur hoeft zich hier niet schreeuwerig te bewijzen. Onze taal is niet alleen erfgoed, maar ook dagelijks gereedschap. We kennen festivals en tradities die niet in een rijtje passen. We hebben koren, muziek- en toneelclubs die draaien op bevlogenheid met makers die vanuit ruimte en rust werken in plaats van haast. Hier ontstaat cultuur niet omdat het moet, maar omdat we het willen. En zo leven we hopelijk nog lang en gelukkig. Want echt, dit is geen sprookje.
Roelie Lubbers - Hilbrands