Sherlock Geert
Mien Geert is aans zun natuurliefhebber, maar as’t op bladharken ankomp is daor niks van te vernimmen. Elk jaor giet e met de zölfde tegenzin an’t blad ophemmelen. Blad dat ok nog miest van de bomen komt an de aandere kaant van oeze straot. Maarja, de westenwind blas alles altied bij oes naor de heeg in.
Het is wal arg plezerig daj niet met elk vrachtien hen Zweel reizen huuft. Wij kunt oes blad kwiet op de grote bult die er al lig, midden in’t darp, op de krusing Heirweg-Entingestraot. Het is even een endtien lopen met de kaor, maar dat hef Geert er geern veur over. Zo non en dan pakt de gemiente de bult op, en kuw opnei begunnen. Een mooie handreiking naor de Slieners.
Maar non haar Geert er al een maol of wat een vrumde man zien staon te blad lozen. Met een grote auto en een nog grotere aanhangwagen vol blad. Wat kerel zul dat wezen? En kwam die wal oet Slien?
Geert haar’t ok al ies vraogd an dizze en gene, maar gien ien die hum kende. Zölfs de postbode niet, en dat wol wat zeggen. Het zul toch niet zo wezen dat die kerel vanoet een aander darp hier zien blad hengooide?
Oh, het zat hum wal hoog, want hie haar’t er aal over. En dat zulkse luu zuch toch de ogen tot de kop oet schamen muzzen, um misbroek te maken van oeze veurzienings, umdat zulks in Emmen, of waor of e dan ok maar vort kwam, niet kun, of allèn tegen betaling bij de stört aldaor.
Verleden week mus Geert even veur een wissewassie met de auto hen garage Van der Weide. En net doe e de Entingestraot oversteken wol, stiet die grote auto met die vrumde kerel en die grote aanhanger er weer te blad oetladen. Geert hef vortdaolijk de auto keerd in de Veldakkers, en is bij Willem Nijhoving op de dam gaon staon posten. Hie wol wal ies zien waor of e hengung. Even later ree e weg, sluug linksof de heirweg in, en Geert in de achtervolging. Op roeme ofstand vanzölf. Dat haar e op tillevisie wal ies zien bij die plietsieseries. Zie bint het darp oetreden, hen Noord-Slien, daornao via Westenesch hen Emmen. Midden in Emmermeer dreide de grote auto een dam op. Mien Geert is even staonbleven, hef’t autonummer en ’t adres opschreven en is weer hen Slien jaagd. Zien bosschup bij Van der Weide was e allang vergeten toen e thoes kwam. Hie haar de kop er rood van. “Wát een brutaoliteit” ruup e. “En as ik die kerel hier nog ienmaol tref, dan is e met mij nog niet klaor! Ik vruut hum under in die bult blad!”
Vanweek, net doe Geert zien kaor leeg gooide op de bult, kwam de auto met de vrumde man er an en stopte ok bij de bult. Geert op hoge bienen er op an. En wat zal er gebeuren hier met dat Emder blad, nou? Emder blad?, vruug de man verbaosd. Maar dat blad komp hielemaol niet oet Emmen. Toen vleug Geert het bloed naor de kop. Wol ij mij veur de gek holden mannegien? Ij komt midden oet Emmermeer en wat moej hier dan aal met aanhangwagens vol blad? Bukenblad, lachte de man. Maar huw ies even, heb ij mij verleden week soms achtervolgd in je auto? Inderdaod ruup Geert trots. Ij huuft mij niks wies te maken. En aj non niet gauw maakt daj wegkomt, schakel ik de plietsie in.
Dat heb ik al daon sprak de man rustig. Ik was bang dat ij oet waren op mien aanhanger. Wij hebt al een extra disselslöt met een dikke ket anschaft op anraoden van de plietsie. Maar um je oet de dreum te helpen: Wij hebt gien bukenbomen bij hoes in Emmermeer. Oeze dochter woont hier in ’t Armhoes, hier an de Heirweg, en die help ik zo non en dan met um de tuun schier te holden, zodoende.
Ach, en toen bleek dat zie mekaar ok nog kenden van vrogger, van de Ulo. Geert hef hum in’t lest zölfs anbeuden dat ‘m wal een dag helpen wol met bladharken.
Maar ik kan mij niet veurstellen dat e dát echt miende.
Groeten, Henderkien