Feesttent
Heb ij ok zoveul bonnen in de tuun? Wij komt er zowat in um. “Wij woont met recht in “bonnen Slien”, voeterde Geert, doe wij veur’n week of wat, op een zaoterdagmiddag, al zowat twie uur achter mekaar hadden zitten te boontiespunten. ’s Mörgens haw ze plukt. Het mak mij niet zoveul oet, maar Geert giet daor bij op de knieën, aans kreg e last van de rug. Dat, toen’t tegen vief uur luup die middag, en wij de diepvries tot de kop toe vol hadden met boonties, hadden wij de piep goed oet. Maar ach, aj dan even lekker eten hebt, en ij hebt even zeten, dan komt de krachten ok zo weer. Ik zeg tegen Geert: “Wij kunt vanaovond nog wal ies even hen de feesttent op’t aole voetbalveld gaon. “Diep triest” speult daor, en die maakt wal mooie muziek, met wat fratsen er bij en zo. Mooi man. Het leek mij wal gezellig.
“Ij kunt mij wat met je Diep Triest. Zie kriegt mij niet meer in’t ende vanavond”, tunterde Geert. En hie zakde nog ies wat wieder underoet in zien grote stoel. “Die huppelmuziek is niks veur oes”. Non wus ik dat de buren ok hen gungen, dus doe ik de buurman even later langs oes heeg zag scharrelen, vruug ik: “Haal ij Geert ies even over um vanoavond met hen de feesttent te gaon. Niet zeggen dat ik je dat vraogd heb heur!”, ruup ik hum nog nao, doe e al bij oes in de bijkeuken luup.
Buurman en Geert bint kop en kont. Nog gien vief minuten later kwam e met een briede grijns op de snoet weer hen boeten. “Jullie gaot vanaovond ok hen de tent”, gnees e. “Um half negen koj oes ofhalen, heb ik met Geert ofproot.”
En zo kun’t gebeuren dat wij rond een uur of half tien, wij hadden bij de buren nog gauw even koffie drunken, tóch in de feesttent stunden. “Ach, weej wat’t is”, ruup Geert op stellige toon, “Non wórdt er ies wat organiseerd, en as er dan gien volk op of komp, dan organiseert zie zulks nooit weer. Dus, zodoende.
“Dus, ij offert je op? “vruug de buurman lachend? “Nee jong, nee heur ”haostte Geert zuch te zeggen. “Zal ik ies even wat drinken ophalen? Wichter een wientie?” Jao, dat wollen wij wal, buurvrouw en ik. En ik zag hoe Geert zuch, met ingeholden argenis en gespeuld enthousiasme, een weg deur de mienigte elleboogde um bij de tap te kommen.
Wat er daornao gebeurde is eigenlijk hiel byzunder. ’s Nachts op bedde he’k er nog een hiele zet over naodacht umdat mij de oren zo soesden
Wij kregen gedurende de aovond aal meer drankies op, en mien Geert kan daor non ienmaol niet zo best tegen. Die wordt aal vrolijker, tot dat’t van’t iene op’t aandere moment over is. Maar wat hebt wij tot dat moment een schik had. Wat hew feest vierd! Wat heb ik bij veul mensen even um de nak hangen. Zölfs oes buurvrouw, die miestal stiet as een hoekpaol op zun feest, luup met in de polonaise. Elk was oetbundig bliede en vrolijk. Maar .. waorum eigenlijk? Was er wat te vieren? Was er iene jaorig? (Jao, dat bleek inderdaod zo te wezen, maar wij kenden de jaorige a gils niet) Nee. Wij waren gewoon bliede, wij, Slieners under mekaar. Even vergeten dat’t op veul plekken in de wereld ien grote bende is. Maar niet die zaoterdagaovond in de feesttent in Slien.
En as ik eerlijk wezen moet, lang aal Slieners waren er niet. Óf de tent was te groot, of er was zunigan volk genog. Eigenlijk was dat ok diep triest. Maar die niet hen west is, hef echt wat mist.
Geert kun zuch aanderdaags pas wied in de middag weer herinneren hoe of e ok al weer thoes kommen was.
Wat zal dat aander jaor een feest worden as de Slieners op dizze aovond zölf weer muziek gaot maken met muslie. Wij moet aander jaor maar een paar week later bonnen poten haar ik zo dacht.
Groeten, Henderkien