Vissie
De kleur schöt mij nog weer oet a’k a’k er over naodenk. En non kan ik’t verhaal wal veur mij holden, maar ik weet wal hoe zulks giet, het prootien is ’t darp zo deur, as dat al niet zo is, dat, ik kan je beter een slag véur wezen met mekaar.
Verleden week wonsdag gung mien Geert de hiele dag met Oes Albert hen de bos um brandholt te zagen. Albert was er al um half acht, met de trekker en een grote kipper waor’t holt in mus. En umdat zie de hiele dag vortbleven, haar ik de handen mooi vrij um ies even met de auto hen Emmen te gaon. Ik mus nog ’t ien en aander hebben wat hier in Slien niet te koop is. Boetendes, ik was ok al’n hiele zet niet bij oes tante Aoltien west die in de Paosbargen in Oring woont, en zo kun ik van de nood een deugd maken.
’t Was al goed middag doe ik bij tante vort kwam. ’t Was drok hier midden in’t darp. Bij de bank mus ik even stoppen veur’n auto die de weg op dreide. Wat is mij dat daor ok een gepruts. Wel dat toch zo bedacht hef. Gelukkig huuf ik host nooit met de auto hen busschuppen doen hier in’t darp. Ik doe alles op fiets. Maar zodoende zag ik de visboer staon en ok dat er net ien parkeerplekkien vrij was, liek tegenover de visboer, langs de weg, stief tegen de bakkerswinkel an. Ik bin zo gek op een gebakken vissie, maarja, de kilo’s hè. Geert en ik hebt oes veurnummen um beide een kilo of tien kwiet te raken. Dokter hef’t oes beide anraoden, Geert umdat e aal zo körtaomig is, en mij umdat ik’t suker wat an de hoge kaant haar. Maarja, dat was daags nao neijaor. Wat woj ok.
Maar ik denk: Geert is er toch niet, wat kan mij’t schelen. En de visboer muuk mij een lekkere dikke gebakken vis klaor, met kruden. Het water luup mij in de mond doe ik met mien warme, ingepakte vissien in de auto stapte.
Maar dan moej nog zien daj weer op de weg komt. En aal as ik miende da’k achteroet dreien kun, kwam er weer een auto an of een fietser. Ik bin dunkt mij wal vief, zes maol een endtien achteroet, en doe weer veuroet reden. Mien warme vissien wuur aal kolder.
Toen was de straot leeg en mus’t maar wezen, in de verte kwam al weer een auto an. En mèt dat ik ’t stuur nao links drei heur ik mij toch een gekraak! Mis!
Gauw weer hen veuren reden en oet de auto. “Daor stiet een paoltie” zee een dame, en zie wees op ien van de rood-witte paolties die daor inderdaod staot. Die waor ik tegenan zeten haar stun wat schief en er lag een groot stuk donker-gries plastic naost, dat under de bumper en de wielkast weg kwam. De veurbumper zat ok wat schief.
Gatverdarrie. Ik wol wal deur de grond. Wat doet die stomme paolties daor ok te staon? Ik heb het zaakien bij mekaar gaard en bin vort maar hen Van der Weide reden. Die haar’t aanderdaags al weer klaor, veur zowat honderdzestig euro. Keurig netties, niks meer van te zien.
Ik zal je maar niet vertellen hoe Geert reageerde. Vrouwluu achter’t stuur, ij kent die kerelsproot wal. En de iene inkopper nao de aander: “De vis wordt duur betaald!” en: “Hoeveul vissies haj daor wal niet veur kopen kunt!” en “Zo komt de snoepers te pas!”
Ja, ik weet’t wal. Gelukkig maar dat Geert kösdaags bij Van den Berg per ongeluk benzine tankte in plaots van diesel, wat er eigenlijk in mus. Daorum kek e wal oet dat e der niet met te koop löp in’t darp. Proot er maar niet wieder over. Elk overkomp wal ies zulkswat.
Aj er non nog ies langs komt, het is’t twiede rood-witte paoltie an je rechterhaand aj vanof de benzinepomp komt. Hie stiet nog’n beetien schief....
Groeten, Henderkien