Olderwets duuster

Hej al zien dat de haan weer op de toren stiet ? En dat de klokken er ok weer an zit ? Ha man, wat’n opluchting. Ik was al bang dat ze steulen waren. ’s Mörgens stun in de kraant dat de goldpries nog nooit zo hoog west was, aanderdaags waren de haan en de klokken vot. Maar gelukkig, zie bint er weer. D’aol toren stun er ok jao zo haveloos bij. ’t Leek wal oorlog.
Trouwens, dat leek’t de leste tied wal vaker. Veural ‘s aovonds op plekken waor de straotlanteerns het niet deden. Ik miende dat zie dat oet bezuniging deden, maar ’t was net aansum. Er was juust te veul stroom, en doe waren de stoppen knapt of zowat. Zie zeden: Die stroom kwam bij Hazelaar veur op’t Haantie vot. Van die vergister, waor zo gruwelijk veul mais hen giet. Het zwembad zal er dunkt mij ok warmte van kriegen. Het bad kan heur nog wal an de kook kommen.
Elk kluug er over dat’t zo akelig duuster was. Maar ikke niet. Ja, ik duur’t host niet zeggen, maar ik vun’t eigenlijk wal hiel plezerig. ’t Was even weer net als vrogger. Ej zagen de sterren veul beter, en wat ik nog ’t mooiste vun: men kun zo fijn bij aandere mèensen hen binnen loeren zunder dat die aanderen ‘t zagen. Geert en ik hebt vaak ’s aovonds in’t duuster een endtie kuierd, allebeide met’n zwarte jas an. Dan ziej nog ies wat ! Wij hebt sinds die tied al vrog de gerdienen dicht. Wij waren niet de ienigen die d’r op oet gungen, dat kan ik je wal vertellen.
Geert is trouwens nog mal te pas kommen. Ok umdat’t zo duuster was. Wij lupen op de Schultestraot richting de meul, over’t trottoir . Daor loerde Geert net even te lang bij mensen hen binnen die de gerdienen niet dicht hadden, waordeur ‘e met ien voet net naost de stoepraand kwam. Dokter zee later dat zien enkelbanden scheurd waren. Gelukkig braand de straotlanteerns weer allemaol, zodat Geert teminnen nog wat zien kan vanoet’t keukenraam, met zien voet op de stoel. Hie möt nog zeker een week zo zitten.
Vanoet’t duuster kuj hum mooi zien under de keukenlaamp. Ej komt maar ies an, veur wat anspraak, want het begunt mij al knap te vervelen.


Groeten, Henderkien.

 

Naar archief