Langs wegen en paden.

Heb ej ok al griep had met mekaar? Zölf bin ik er tot non toe gezegend ofkommen, maarja, ik heb de griepspuit had. Mien Geert niet. Die haar zulks niks in de reken. En vanweek hef ‘e ’t er an kregen. Hie hef drie dagen stief op bedde legen, maar non is ’t al weer wat beter, maar hie is nog zo nustig als wat. Kört veur de kont zeg maar. Hie kan niks verdragen en mak zuch um ‘t minste of geringste hellig.
Non hef ‘e vanmörgen ies even weer een endtie fietst. Even over Diphoorn, het Westerveld en de Broeken deur. Ik denk: Daor wordt ‘e vast beter van. Maar hie brieskerde’t oet doe ‘e thoes kwam. Zo kwaod. Ik zegge: Wat hej toch man. Hie zeg: “Ik arger mij kapot! D’r bint aal vaker luu die met heur honden gewoon dwars deur’t veld loopt. Niet over de paden, maar dwars deur de landerijen! En dat gebeurt aal vaker. Het is mij een doorn in’t oog”, ruup Geert. “Laot dat volk toch gewoon op de paden blieven. Hebt ze dan niet deur dat ze geweldig veul onrust teweeg brengt under de reeën, en de hazen? Die reeën kunt al zowat nargens rustig liggen, want deur de bossingels trekt dagelijks wal hoe vaak mensen met löslopende honden. Die reeën gaot meer en meer naor’t vlakke veld op um rust te vinden. Hazen hebt in februari al jongen. Dat ziej wal niet, maar zie bint er wal. En versteuring um dis tied van’t jaor is vaak funest veur die dieren.
Non de grond bevreuren is mient elk dat ze overal maar lopen mucht. Maar dat is niet zo. En daor möt wat an daon worden!”, ruup ‘e. “Ik bel de plietsie !”
Ik zeg tegen Geert: “Maar waor lupen dan mensen in’t veld ?”
Hie zeg: “Wal op veer plekken: Op de es tussen Slien en Diphoorn, bij’t Jeudenkerkhof, in’t Westerveld achter de boerderij van Eising, op het laand tussen de Jongbloedvaort en de lange bossingel.” Ik zeg tegen Geert: “Vraog eerst maar ies of de Boermarke daor niet wat an doen kan. Die gaot daor toch over ?”
Ik heb hum eerst maar ies even een berenburgien inschunken. Daor is ‘e dunkt mij wal weer wat rustiger van worden, want hie zit te slaopen veur’t tillevisie.
‘k geleuf da’k mij zölf ok ien inschenk. Lekker tegen de griep.

Groeten, Henderkien.