2009 zonder kleerscheuren

Woordenwisseling in mijn hoofd, onderweg van Emmen naar Sleen. Mijn linker- en rechterhersenhelft hebben ruzie:

‘Je mag niet doorrijden, dat kun je niet maken.’
‘Jawel hoor, iemand anders kan het beter dan ik.’
'Maar misschien ziet een ander het niet, en dan gaat ie dood’
‘Maar ik durf niet, en ik weet ook niet hoe het moet.’

En ik rijd door, voorbij de plek des onheils, naar Erm. Even later keer ik toch de auto en rijd ik terug, parkeer bij de boerderij, gluur door de ramen, zoek een deur waar ik kan bellen of binnengaan, niets. De overburen dan? Zij weten er vast wel raad mee. Ik steek de weg over en vindt wel een deurbel. De overbuurvrouw doet open. ‘Nee, ik weet ook niet hoe dat moet. En nee, ik durf het eigenlijk ook niet’. Tja, en nu? ‘Zullen we het dan samen doen?’, opper ik voorzichtig.

We steken de weg over, openen het eerste hek en klimmen over het tweede. Mijn mooie suède laarzen zakken weg in de modder. De schapen rennen voor ons uit, hebben er geen vertrouwen in. Maar dat ene schaap, met zijn poten stijf rechtop in de lucht, blijft liggen. Af en toe beweegt het even, en het blaat zachtjes. Er ligt al een flinke hoop drollen achter, het ligt er blijkbaar al een tijdje. En kan niet meer omhoog. We lopen er samen op af, kijken elkaar vragend aan, bukken ons en geven het schaap het zetje dat het nodig heeft om weer rechtop te staan. Blij loopt het weg. Wij kijken elkaar nog eens aan. En moeten ook wel lachen. Het stelt inderdaad helemaal niets voor. Deden we daar nou zo moeilijk over?

Vrolijk keuvelend lopen we terug naar het hek. En dan gaat het mis. Ik klim over het eerste hek, en ja hoor, ik blijf met de allerduurste spijkerbroek die ik ooit gekocht heb, achter een spijl van het hek haken. Je hoort ‘m scheuren, zo’n acht centimeter, over mijn linkerbil. Ik kijk er naar, hmm, da’s balen. Bah! Maar ik heb wel een goede daad gedaan, een schaap gered. Zomaar, aan het eind van het jaar. Zuur glimlachend stap ik in de auto.

Een schaap redden is niet zo moeilijk. Maar om het zonder kleerscheuren te doen valt blijkbaar nog niet mee. Voor mij.

Ik wens u, en mij, een sprankelend 2009, zonder kleerscheuren.

Paula Laning