De neie tied
Ik werd door de redactie van Sleen.nu gevraagd om ook eens een column te schrijven. Waarom men mij daarvoor gevraagd heeft begrijp ik eigenlijk niet want ik sta nu niet bepaald als schrijver bekend! Toch maar geprobeerd.Al jaren zijn Nita en ik woonachtig in Sleen. Ook al jaren (ik denk wel zo’n 14 jaar) regelmatig op stap met onze honden. Eerst met onze hond Bor en daarna met Rob en nu ook met Freek.
Veel mensen kennen onze hond(en) wel en kennen daarom ons ook. Laatst hadden we nog een leuke spraakverwarring waarbij iemand dacht dat Nita een zus van de tandarts (Paul) was. Terwijl het in dit geval om onze hond Rob ging die weer een broertje is van Klaartje de hond van Annemarie, de vrouw van Paul , en dus is Klaartje een zusje van Rob en niet van Nita. Begrijp je het nog??? Anders moet je Paul maar even vragen! Misschien is de hond ook wel een beetje van Paul want ik weet niet hoe ze dit verdeeld hebben.
Laten we wel zijn. Sleners kennen elkaar en weten dan ook wiens broer of zus je bent.
En Sleners groeten elkaar. Moi is onderweg een veel gehoorde kreet. Niet Sleners herken je dan ook al snel omdat mensen soms vol onbegrip naar je kijken als je ze groet. Zal dus niet overal gebruikelijk zijn.
Een prachtig dorp dat Sleen. En ook een prachtige omgeving. Als je echter dagelijks je wandelingen in en rondom Sleen maakt kun je wel zeggen dat je veel dingen hebt zien veranderen. Ontwikkelen moet, veranderen moet ook want stilstand is achteruitgang is een veel gehoorde kreet. Maar toch….
Ik wil enkele van deze veranderingen en gebeurtenissen tijdens het wandelen de afgelopen jaren de revue laten passeren en u mag zelf invullen of deze verandering een verbetering is en hoe u over de gebeurtenissen denkt.
Het mooiste hofje van Sleen
Na de verkoop van De Deel is er een prachtige galerie in het gebouw gevestigd. Stijlvol, mooie spullen enz. Echter was er naast deze boerderij een prachtig hofje gelegen (misschien wel het mooiste authentieke hofje van Sleen). Nu is er een parkeerplaats met een walletje eromheen en zelfs een heuse partytent. Hoe kun je …….
Camping
Sleen heeft in deze jaren ook een camping gekregen. Een camping die er geweldig uitziet. Hij straalt rust en ruimte uit en ondanks dat de camping regelmatig vol caravans en tenten staat heb je nooit het gevoel van last of overlast. Dit zal allicht te maken hebben met de aansturing van de camping. De eigenaren houden zelf ook niet van overlast dus willen ze dat anderen ook geen last van hun camping hebben.
Chaotische taferelen:
Heel anders is dit bij de nieuwe groepsaccommodatie in Sleen. Regelmatig komen hier groepen de bloemetjes buiten zetten. Rijden naar Sleen, denken dat je in zo’n rustig dorp alles kunt, zetten de boel op stelten en vertrekken aan het einde van het weekend weer. De eigenaren doen hun best zoveel mogelijk mensen op een kluitje te krijgen want dat levert natuurlijk het meeste op. Of de omgeving hier gelukkig van wordt doet voor deze buitenstaanders niet ter zake.
Kerktoren/flatgebouw
Buiten het dorplopend zie je van alle kanten de prachtige toren van Sleen. Zo hoort het denk ik ook. Boven de geweldige bomenpracht torent hij hoog uit. De laatste jaren is het niet alleen meer de toren die we boven de bomen uit zien steken. Ook de Slener flat steekt boven de bomen uit en geeft het dorp een prachtig stads aanzicht????
Dorpsvloer
Elke zich zelf respecterende stad heeft tegenwoordig veel rotondes en een stadsvloer. Nu heeft Sleen rotondes in overvloed en zelfs een heuse dorpsvloer. Deze is zodanig gemaakt dat menigeen niet weet waar hij moet rijden met de auto, moet fietsen of moet wandelen. Dit maakt zo’n dorpsvloer ook wel erg spannend!
Stokken
Honden houden van spelen met stokken. U begrijpt het misschien al wel. Tegenwoordig kom je vaak groepen mensen tegen die niet gewoon lopen maar ze gebruiken stokken om zich makkelijker voort te kunnen bewegen. Nee het zijn geen oude mensen die op een stok moeten leunen maar het zijn Nordic Walkers. In een paar jaar tijd heeft deze sport een geweldige ontwikkeling doorgemaakt. Wij doen het echter nog steeds met onze honden, wandelen bedoel ik, en als we zo’n groepje wandelaars tegenkomen zeg ik wel eens tegen Rob: “Let op, waar is de stok?” Hij begint dan heel fanatiek om zich heen te kijken, staart gaat kwispelen en wordt dan extreem actief en denkt dan waar kan ik een stok vinden. En ja, die komt aangewandeld……… U begrijpt al dat hij verder niks doet, hij bijt niet, hij blaft niet, hij wil alleen maar wat spelen…
Flikkerledhalsbandjes
Als je ’s avonds met de hond gaat wandelen kom je de laatste jaren aanmerkelijk meer wandelaars met honden tegen. Gezellig om dan even bij te praten en op de hoogte te komen van ieders wel en wee. Soms loop je in het donker en dan staat er plotsklaps een andere hond bij je en ik kan me voorstellen dat mensen dan wel even schrikken. Het afgelopen jaar hebben we een nieuw fenomeen gezien. Een flikkerledhalsbandje. Een halsbandje waar ledjes (lampjes) inzitten die flikkeren zodat je de hond al van verre aan ziet komen.
Multifunctioneel centrum met hondenplek
We hebben in Sleen ook een multifunctioneel centrum. Een geweldige locatie met veel mogelijkheden. Wat ik in ons geval nu zo geweldig vind is dat er bij dit centrum ook gedacht is aan honden. Achter op het “oude voetbalveld” is een plek waar de grasmaaier van de gemeente niet maait. Hier staat het gras lekker hoog met als gevolg dat honden hier een ideale uitlaatplek hebben. Echt multifunctioneel!
Poepzakjes:
Natuurlijk hebben we allemaal ook onze poepzakjes mee om, als de hond het op plekken neerlegt waar het niet zo gewenst is, we dit even op kunnen ruimen. Bij menigeen wekt een hondendrol veel negatieve reacties op en als hondenbezitters willen we dit toch wel voorkomen. Hoe staat het eigenlijk met de paardenpoepzakjes?
Verantwoordelijkheid
Nou moet me nog een ding van het hart. Laatst is ons jonge hondje Freek aangereden. Een automobilist die haast had, reed gewoon door en reed over zijn poot. Ook na het ongeluk vervolgde hij stoïcijns zijn weg. Toen Nita hem later belde ( we kenden hem vanuit onze vroegere woonplek) en tegen hem zei dat de hond gewond was en of het niet zijn plicht was (helemaal als brandweerman) om te stoppen en te helpen zei hij: Ach ik dacht al wel as ‘ter wat is dan belt ze wel.
Ik weet één ding zeker: Dit is een houding die vroeger niet paste en ook niet van nu is. Een houding die in ons dorp Sleen zeker niet past!
Sleners
Natuurlijk ontmoet je tijdens het wandelen vele Sleners. Een praatje met hem en een praatje met haar. Ook momenten om laatste nieuwtjes uit te wisselen. Heb je ’t al gehoord van die, weet je het al van hem…., Mooi weer vandaag niet……… Hoe staat ’t met de bouw…….. en vele gesprekken vinden dan plaats.
Geweldig om in zo’n dorp te wonen en dagelijks je rondjes te maken met je honden.
Ik zei al dat ik niet begreep waarom ze mij hebben gevraagd voor een column. Ik kan nooit kort iets schrijven en zeggen. Ik wil nu nog wel veel meer kwijt over de bushaltes, onze prachtige Albert Heyn, de theetuinen in onze omgeving, burengerucht, boeren op het land, vrijwilligers, oud-inwoners, de manegewoning, de jaarmarkt, over modern vormgegeven boerderijen, naoberplicht, blaffende honden, paardenvolk, verenigingen en weet ik wat al meer.
Ons dorp heeft zoveel prachtige dingen om te beschrijven.
Misschien dat ik over 14 jaar nog wel eens een nieuwe “neie tied “ mag maken. Een column is een regelmatig terugkerend iets. Laat mijn regelmaat maar 1x in de 14 jaar zijn.
Roel Omvlee