Proms

Het is toch um verdrietig van te worden aj de neisberichten ziet die verslag doet van de toestanden in Gaza, of van de oorlog  in Oekraïne. Wat kunt mensen mekaar het leven stoer maken. En waorum? Het was verleden week dartig jaor leden dat het drama in Srebrenica zuch voltrök. Een relatief kleine Nederlandse groep VN militairen stun machteloos tegenover een grote Bosnisch-Servische legermacht, die in koelen bloede achtdoezend jongens en mannen heur leven ofnam. Dat haar niks meer met eerlijke stried of oorlog te maken. Maar het luut de wereld even weer zien waor de mensheid toe in staot is. Wij dachten allemaol dat zulks nao de holocaust in de twiede wereldoorlog nooit meer zul gebeuren.

Hoe heerlijk is het dan um in dizze tied in Slien te wonen. Hier hebt mensen ok verschillende levensopvattings. Hier bint wij het ok wal ies niet met mekaar iens. Maar daor vermoordt wij mekaar niet um. Hier is het niet belangriek um je drok te maken over waorin wij van mekaar verschilt, maar juust over dat wat oes bindt.

Hier bestiet muziekverieniging Crescendo 75 jaor, en het bestuur van dizze verieniging haar bedacht dat het wal mooi zul wezen um een promsconcert te organiseren, samen met de koren en samen met elk die zin haar um er an met te doen. Waor möt dat dan gebeuren? In een groot theater klinkt dat het mooist. Daor kan de balans tussen orkest en koor hiel precies deur de geluudstechnici bereikt worden. Maarja. Wij hebt hier in Slien gien groot theater, en het Atlastheater ofhuren veur zulkswat, dat kost je de hiele verienigingskas, en da’s toch ok zunde. Het kan ok wal in de manége. Tuurlijk kan het daor. Het is er wal wat stoffig, en het rök er naor peerde, en het is, qua akoestiek ien grote galmbak, maar dat gef allemaol niks. Maar dan möt er wal een vloer in legt worden en er möt een podium bouwd worden, en het licht en het geluud moet opbouwd worden, en ofsteld, en dat allemaol in ien dag. Maar veul handen maakt licht wark.

Deur vervelende privé-umstandigheden van de dirigent, kreeg het projectkoor pas laat de muziek. Maar ok daor wuur gien punt van maakt. Niet zeuren, gewoon flink repeteren, en as ’t even niet kan zoas ’t möt, dan möt ’t maar zo as ’t kan. En under druk wordt alles vloeibaar. En dat er tiedens de generale repetitie nog aandere solisten kommen muzzen, bleek ok gien probleem te wezen. Want elk die an de veurbereidings metdee haar maar ien ding veur ogen: Wij wilt er een prachtig concert van maken en wij wilt er gewoon donders veul plezier an beleven met mekaar.

Het resultaat was dat er een concert geven wuur dat twie-en-een-half uur duurde, non stop, met muzikanten en zangers oet eigen regio, veur een oetverkochte zaal vol mensen die er allemaol aandere denkbielden op naoholdt, maar die, op een paar pechvolgels nao die het niet goed heuren of zien kunden, een geweldige aovend beleefd hebt, waor concerten in de Ziggodome nog een puntie an zoegen kunt. En het enthousiasme waorbij oes aller Bert Scholte bejubeld wuur, die nog even schitterde as solist bij de band, luut oes zien dat plezier in het leven niet haald wordt oet het bestrieden van aanders denkenden, maar juust in het vieren van het feit dat wij hier een aovend heerlijk oet oeze bol kunt gaon, ongeacht oeze achtergrond. Want as wij allemaol geliek waren, was het maar een saaie boel in het leven.

Mien Geert wol aanderdaags ok host nog wal even zeuren over het geluud en dat ’t allemaol veuls te hard was. En dat er gien pauze was, en zulkswat hen. En dat e aal tegen de ruggen van de muzikanten ankeken haar.

Ik zeg tegen hum: De volgende keer as zulks weer organiseerd wordt, moet ze je in ’t bestuur zetten. Dan hef er vast gien ien wat te klagen. Daor zee e niks op.

Ik zul zeggen: Hulde Crescendo. Laow oes de handen dichtkniepen met zun actieve verieniging. Ik verheug mij op de volgende viefenzeuventig jaor van heur bestaon!! (En Geert ok wal heur!)  

Henderkien