Harmke

Op zaoterdag 4 november j.l. overleed Harmke Jansen, als gevolg van de spierziekte A.L.S. Zie was nog maar zeuventig jaor. Een maond daor veur overleed heur man Leo, totaol onverwacht. Heur hoes an De Koepen stiet er stil en verlaoten bij. Waor altied een warm locht braandde, is ’t nou stil en duuster.

Harmke was stark met Slien verbunden. Zie is, net as heur jongere zus Willie, geboren in de grote boerderij van de familie Hilbrands, an de Menso Altingstraot. Heur pap en mam, Jans Jansen en Geertien Abbing, woonden daor bij in, Jans warkte in de jaoren vieftig as boerenarbeider bij de familie Hilbrands, later kwam e an ’t wark bij gemientewarken en verhoesden zie hen de Lottingstraot, schuun tegenover de meul.

De liefde veur Slien, veur het boerenbestaon en veur weerdevolle tradities, hef Harmke ongetwiefeld van hoes oet metkregen. Jans en Geertien waren bescheiden, hardwarkende mensen die altied veur aandern klaorstunden. Zie kenden in het olde darp iederien, en Jans haar vrogger ok met zowat alle boeren optrökken, want dat gebeurde non ienmaol in een Drèents boerendarp. Hie haar een geweldige mensenkennis en kun prachtige anekdotes vertellen over dizze en gene. Over eigenaordigheden van mensen, over hoe het was um in Slien te wonen en te warken toen de moderne tied daor nog niet zo veul vat op haar had.

Harmke is ongetwiefeld ansteuken deur die verhalen en er waarschienlijk ok arfelijk met belast.

Harmke haar een starke band met de aole kerk en de Sliener toren. Toen nao de gemientelijke herindieling er niet meer vlagd wuur oet de Sliener toren, was Harmke de eerste die daor daodwarkelijk wat an gung doen. Zie wuur vrijwillig vlagger, en hef de klim over honderd traptreden en vief ledders wal hoe vaak maakt. Want het kun toch niet zo wezen dat er op hoogtijdagen, of tiedens de dodenherdenking op 4 mei, niet vlagd wuur oet de toren? En ok op het kerkhof luut zie op 4 mei de vlag halfstok wappern.

Het achterstallig underhold van de darpskerk gung heur an het hart, en dus wuur zie ok actief bij de stichting behold Sliener kerk. Met name de organisatie van de grote boekenmarkt, die jaorlijks in “Ons centrum” holden wordt, was heur ding.  En zie was gastvrouw bij trouwerijen in het veurmalige gemientehoes. Een hartelijke, warme, goedlachse gastvrouw, die alles wal veur het aanstaonde bruidspaar doen wol um het heur naor de zin te maken.

Het is in Slien een mooie traditie um, veur die dat wil, de klokken te luden veur iene die overleden is. Harmke was zolf ien van de klokkenluders, samen met Tienus Ensing. Toen oes mam overleden is, hew heur ok verlöd, Harmke was er bij en luut oes, as kinder, zölf de klokken luden, wat nog hielemaol niet zo eenvoudig is. An het touw trekken wil nog wal een maol, maar de kunst is um de beide klokken op de juuste manier samen te laoten speulen. Harmke kun dat, samen met Tienus, as gien aander.

Op maandagmörgen 6 november stunden Geert en ik op boeten, achter in oeze tuun. Het blad an de bomen kleurde oranje, geel en broen, en de klokken oet de olde toren luten heur warme, vertrouwde klanken over het darp en de velden gaon, um het overlieden van Harmke an te kondigen. Zie drugen heur giest oet over Slien en zien umgeving, waor zie zo innig met verbuden was. Wij stunden er bij, met traonen in de ogen.

Harmke kun genieten van kleine dinger die het wonen in Slien zo weerdevol maakt: heur grote moestuun, het oetzicht op de Sliener toren en de Mottenkampsteeg,  de vlag oet de olde toren steken, de klokken luden, of even met een krop slaot of een puut bonnen oet eigen tuun hen iene die zie daor bliede met maken kun, of met prachtig gekalligrafeerde letters een mooie kaort veur iene maken.

Er is een mooi mens oet de tied kommen. Er is een stukkie Slien verleuren gaon.

Dat Harmke er niet meer is vuult net as de meul die op dit moment zunder wieken stiet. Er is een lege plek in Slien die maarzo niet weer opvuld is.

Maar as wij de klokken heurt, of wij ziet de vlag oet de toren wappern, dan zal dat altied even weer de herinnering an Harmke oproepen. En het besef daw zunig wezen moet op die typische Sliener aspecten die het wonen in Slien zo mooi maakt.

Henderkien

Naar archief