Reünie old Slieners
Geert en ik komt zachiesan op een leeftied dat wij niet meer op alle feesten en festivals ofvliegt. Wij vindt het ok heerlijk um ’s aovends lekker thoes te wezen. Vuurtie er bij an, mooi boek op schoot, glassie wien er bij, wel döt je wat.
Maar as er bij oes in Slien wat organiseerd wordt, dan vin ik eigenlijk wal daj daor dan ok je gezicht moet laoten zien. Ok al hej er dan misschien niet altied even veul zin an, die organisatoren hebt heur best daon, en as er dan gien mèens op of komp, dan zuj zien dat ’t op den duur hielmaol oflopen is met tentfeesten, optochten met versierde wagens, oetvoerings en zulkswat hen.
Ik zal je wal vertellen, en proot er maar niet wieder over, dat ik aal meer muite doen moet um mien Geert nog waorens met hen te kriegen. Net as verleden week, toen ’t optocht was van ’t Zudenveld in Nei-Weerding. “Ach” zee e,“ ’t Is ja toch elk jaor het zölfde. Ik heb ’t almaol al zo vaak zien en metmaakt. Ik kom der niet meer van in de braand van al dat opgeplakte zaod en die spreuken op zo’n versierde wagen.”. Wij kregen er haost ruzie over met oes beide. Maar oeteindelijk bin ik met Aaltje en Gerriet in de auto hen west en Geert is in hoes bleven. “Nou, was ’t nog wat ?” vruug e, doe wij ’s aovends laat weer thoes kwamen. Ik zee: “Wat kan je dat nou schelen man?” Vrijdags hew niet veul met mekaar proot.
Maar vanweek kwam e der opiens an, met glinsterende oogies van plezeer, en hie zeg: “Henderkien, hej ’t al heurd? Der komp een soort van reunie veur old Sliener, met gezellige muziek veur mensen van oeze leeftied. Het is op 8 september, in de feesttent op ’t olde voetbalveld. Oh, daor moew toch zeker hen. Hew toevallig niet al aans wat in de agenda staon? Toe kiek gauw ies even!”
De bek vuul mij lös. En mien vrouwelijke intuïtie luut vortdaolijk alle alarmbellen rinkeln. Ik denk: Wat zit hier achter dat e opiens zo enthousiast is over een feestaovend in de tent, waor e de leste jaoren al nooit meer hen wil? Is de draank soms veur niks? Giet de hiele biljartclub er hen misschien, en is ’t een aovend waor de vrouwen niet met mugt? Maar nee, dat was allemaol niet zo , volgens hum. “Ach nee, der komt almaol old Sliener, heb ik heurd” zee e, en weer zag ik die oogies glinsteren. “Da’s toch gezellig? Mooi wat olde herinnerings ophalen met dizze en gene ”.
Ik zeg tegen hum: “Van wel heb ij dat heurd dan, Geert?” (ik wuur aal achterdochtiger, en Geert kan slecht liegen) “Oh, van de jongs bij de meul” zee e. “Siensie vertelde mij ‘t.” En doe vuul bij mij het kwartie. Geert hef vrogger een blauwe maandag verkering had met Siensie zien jongere zuster Aleida. Daor was e stapelgek op, hef e mij wal ies bekend. En die Leida hef ’t nao drie week al weer oetmaakt. En dat is altied nog een beetien old zeer bij hum. Dat hef e mij, in een emotionele bui, met een borrel te veul op, ooit ies toevertrouwd.
“Dan komp zien zuster Aleida misschien ok wal?” zee ik, zo een beetien langs neus en lippen weg. Hie kleurde tot in de nak. “Och dat wee ’k niet. En dat gef mij ok niks heur”, leug e. Nee nee. Dat zal wal. Maar ’t was mij wal dudelijk waorum Geert op 8 september zo geern hen de tent wol.
Maar toen realiseerde ik mij dat Siensie zien oldere breur Anton dan misschien ok wal komp. Ach, die knappe Anton. Die mij ooit ies metvruug in de zweefmeul. En waor ik veur het eerst met vrijd heb, achter in de Mottenkampsteeg…..
“Anton komp ok” gnees Geert. “Heb ij daor al ies niet met achter de hulzebos staon?”
Toen muzzen wij allebei lachen. Ik zeg tegen Geert: “Zuj al kaorten bestellen kunnen?”
Henderkien