Herfst en Klimaat

“Tis herfst de blaadjes vallen van de bomen”…….zo begon een liedje dat een oude schoolvriend in de jaren zeventig schreef. Vervolgens werd dit enthousiast ten gehore gebracht in de plaatselijke jeugdsoos al spelend op zijn gitaar. Als ik nu uit het raam kijk is het inmiddels alweer zover. Een gestage regen miezert al de hele dag en de komende week zal geen verbetering laten zien. Zonder dat je er van bewust bent word je in een diepe algehele mentale depressie gezogen. Opgepast dus. Voordat u het weet bent u rijp voor de sofa van de psychiater. Uiteraard met bijbehorende onfatsoenlijk hoge rekeningen.

De zomer is helaas definitief voorbij. Het was wel een bijzondere zomer, ineens schoot het ongekend intense groen op naar een hoogte die zelden wordt gezien. Helaas, echte warme perioden waren er bijna niet. U weet wel van die zwoele zomeravonden waarbij je tot heel laat nog een glaasje geestrijk vocht tot je kan nemen. Uiteraard in gezelschap van een paar vrolijke gelijkgestemde vrienden.

Nee, deze zomer werd Limburg zelfs overspoelt door kolkende watermassa’s. Ik had er nooit bij stilgestaan dat overstromingen van die kant zouden komen. Ik dacht altijd dat ze van de kant van de zee zouden komen omdat we de dijken niet op tijd hadden opgehoogd en verstevigd. Of omdat een hedendaagse Hansje Brinker het vertikte om het knuistje in een verraderlijk gaatje in de dijk te steken.

Klimaatverandering veroorzaakt door toedoen van ons, de homo sapiens, is wel een ernstige zaak. Althans dat wordt wereldwijd aangenomen. Er zijn wel een aantal hardleerse tegenstanders die blijven beweren dat dit heel normaal is. Volgens deze lieden zou het gaan om een klimatologisch proces die zich elke paar duizend jaar voor doet. Nergens om je druk over te maken, kijk maar naar de ijstijd die was ook zo weer in een mum van tijd voorbij.

Toen ik zo’n kleine dertig jaar geleden voor het eerst hoorde van klimaatverandering was ik er eerlijk gezegd helemaal niet zo negatief over gestemd. Een gat in de ozonlaag, temperaturen die gestaag zouden stijgen, met grote regelmaat stortbuien. Ik werd er in die tijd eigenlijk wel vrolijk van. Mijn gedachte was dan ook; Nederland met een subtropisch temperatuurtje. Zelfs in de winter een korte broek en slippertjes aan. Zo nu en dan een op een moesson gelijkend regenbuitje. Wat wil een mens nog meer. Met de wetenschap van nu weet ik dat klimaatverandering tot nu toe al verschrikkelijke natuurrampen heeft gegeven. En als de zeespiegel maar blijft stijgen en de dijken het niet meer houden, krijgen we natuurlijk een enorme ramp. In Sleen valt het dan gelukkig nog wel mee want wij zitten toch iets van 20 meter boven NAP. Maar ja “Sleen aan Zee” klinkt toch niet helemaal zoals het hoort.

Ik wens u een aangename herfst met mooi verkleurend blad aan de bomen.

Martin F. Kramer

Naar archief