Ze rollen de kabels
Jippie! Bijna is onze hele gemeente met haar 27 dorpen én het buitengebied voorzien van glasvezel. Samenwerking heeft geloond, het bewonersinitiatief heeft zijn vruchten afgeworpen. Het leek eeuwen te duren vanaf de oprichting van de stichting in 2017 tot het vinden van financiers, de selectie van providers, de campagne om de benodigde 40% abonnementen binnen te halen tot het graafwerk en de aansluitingen aan toe. Sommigen aarzelden; ‘het internet döt toch goed?’, maar solidariteit met de mensen in het buitengebied maakte dat snel veel steun werd gevonden. Naoberschap zoas ’t heurt, veur en met elkaar!
Eerst kwam het graven. Hordes Polen namen bezit van het straatbeeld. Communiceren konden we er niet mee, al leken ze alleraardigst. Heel soms kon er eentje Engels, dan had je geluk. Vooral als je ze moest vertellen dat er toch iets niet helemaal goed ging; als ze de tekening er niet bij hadden en richting de schuur aan het graven waren in plaats van richting huis. Of zomaar in je pas aangelegde tuin zaten te wroeten. Of wanneer ze per ongeluk de oude kabels kapot staken en je geen telefoon en internet meer had.
Met verbazing zagen we dat ze de kabels naar de gevel onder de grond door ‘schoten’ met een zogenaamde raket. Verbazing was er ook over hun werklust, al regende het pijpestelen. “Oeze Nederlanders hadden al lang in de keet zeten. Dizze Polen hebt hielemaol gien keet, ze schoft niet iens”, aldus moeder.
Toen kwamen de huisaansluitingen. Alleraardigste mannen (waar waren de dames eigenlijk in dit verhaal?) brachten de glasvezelkabel de huizen binnen op afspraak om een Fiber Termination Unit (jaja) in de meterkast te plaatsen. Zo, nog een kastje erbij; wordt druk daar.
Bij ons in Noord-Sleen is het nu tijd voor de activatie door de aanbieder. We wachten het moment met spanning af. Verhalen over oude onvindbare modems, de installatie van een nieuw (niet-contractueel-afgesloten) Chinees modem (die je niet wilt want ze luisteren alles af) en verhalen over dat je zelf onder je huis de kabels moet verbinden, hebben ons inmiddels ook bereikt.
Al deze ‘overlast’ namen en nemen we op de koop toe. Alles voor de toekomstbestendigheid en de leefbaarheid van ons dorp. Zonder internet is er immers geen toekomst, én geen leven. Neem dat laatste gerust letterlijk.
Roelie Lubbers-Hilbrands