Wie mooi wil zijn ....
Net as de mieste mensen heb ij misschien ok wal veul meer tied veur ontspanning as daj dat hadden toen er nog gien coronabeparkings waren. Want wij huuft niet hen vergaderings, niet op verjaordag, niet hen de zang, het voetballen of hen de muziek. Wij mucht niet hen Tante Aoltie of hen de kerk, en gao zo maar deur. Wij hebt tied zat um te wandeln en te fietsen. En dat doet wij dan ok geregeld. Non moet ik er bijzeggen dat dat wal van mij oetgiet. Want mien Geert hef ok de geneugten van Netflix ontdekt, en er bint dagen bij dat ik hum zowat niet veur de tillevisie weg krieg. “Aah, nog even ien oflevering van dizze serie. ’t Is ok jao zó spannend!”, röp e dan.
Non maakt wij er altied een sport van um elke keer weer een aandere route te nimmen as wij gaot wandeln of fietsen. As het kan altied over weggies waor wij de veurige keer niet over kommen bint. En dan staoj nog raar te kieken hoe veul meugelijkheden oj dan hebt. Ok aj hier al je hiele leven woont, zoas Geert en ik, dan nóg koj smags over paden of wegen daj zegt: “Bint wij hier eigenlijk wal ies eerder over kommen? Of is dat al hiel lang leden daw ’t niet meer weet?
Maar de leste tied betrap ik mij er zölf op dat ik ok aal vaker kies veur Netflix, in plaots van de fiets of de wandelschoenen. En dat komp denk ik deur al dat gevruut en gedoe de leste tied in- en um Slien .
Eerst wuur de umsniedingsweg anpakt. Neie rotondes er in. Hoe lang bint ze daor wal niet met an west? Bouwplan Jongbloedvaart. Is prachtig worden heur, maar toch veul drokte en onrust. Vervolgens de anleg van het zunnepark in ’t Broekveld. De traonen springt je in de ogen, zó lillijk as dat liekt. De NAM hef ok nog an de gang west met de anleg van een ien of aandere waterbuis.
De glasvezelkabels bint er kommen met hiel veul gerabbel, getril en gedoe in de straoten. En de Bannerschultestraot lig er nou oet. Daor koj dan achter aj er met de auto, op weg hen de winkel, opiens veur staot en er niet langs kunt. En natuurlijk wuzzen ij ’t achterof wal, maar toch. En aj dan dreien moet, zit er altied net iene achter je die ’t ok vergeten was en die ok muite hef met achteroet rieden. En dan moej oetkieken daj niet ropperig achteroet jaagt, zunder eerst in de spiegel te kieken.
En wat doej dan um al die argernissen van je of te zetten? Dan gaoj wandeln of fietsten. Gelukkig hew ’t hier nog an de ruumte. Maar pas op! As ’t mooi weer is, hef kennelijk de hiele wereld besleuten um in oeze umgeving rond te fietsen.
Dat wuur ik kös gewaar toen ik tiedens ien van oeze fietstochties, waorens achter in de Broeken, toch zo neudig plassen mus. “Bij ’t vanghok maar even”, opperde Geert. “Dan kuj je nog an een paol vastholden en weer optrekken. Huuj niet zo diep te zitten in dat hoge gres, met ’t oog op tieken. (teken)
Wij bint daor even stopt, en Geert dee net of e over de landerijen oetkeek naor weidevogels, terwiel ik een paar laogen goed lösknuppen mus, want ja, men trekt zuch warm an met dat kaole aprilweer van de leste tied. En dan even wachten totdat er gien volk ankomp. Nou, nao tien minuten stun ik zowat op knappen, maar elke keer as ik mij zakken luut, kwam er vanof ’t knaol weer een stel fietsers in’t zicht. En almaol de gang er flink in met heur electrische trapundersteuning. En dan bint ze er zó!
En Geert maar in de verte loeren naor weidevogels die er host niet meer bint.
Aj hier fietsen wilt zunder volk tegen te kommen, moej op een aovond op pad gaon as ’t Nederlands elftal voetballen möt, of op een maandagaovend nao acht uur, met regenachtig weer.
Ach, toen wij in hoes waren hew er ok wal weer um lacht. Veural doe Geert mij even secuur underzöcht op tieken…
En zo zal ’t met de argenissen over al die bouwdrokte in- en um Slien ok wal gaon. Even deur de zoere appel hen bieten. Wie mooi wil zijn moet pijn lij’n.
Groeten,
Henderkien