Schijtlijster

We staan om kwart voor zes op, want om zes uur staat Rocky voor de deur. Rocky is de kok van lodge ‘De Plantage’ en hij was ook voor een paar dagen onze taxichauffeur in de Commewijne, het gebied ten oosten van Paramaribo, waar vroeger plantages waren. Rocky brengt ons naar Paramaribo naar de zangvogelwedstrijd op het Onafhankelijkheidsplein. Paramaribo is een uur rijden. Je moet er vroeg zijn, had hij gezegd, want als de zon begint te schijnen doen de vogels hun best niet meer.

Zangvogels houden is een mannensport en de nationale sport van Suriname. Tijdens wedstrijden kun je geld inzetten op de vogels en volgens Rocky wordt daar veel geld mee verdiend. Als we om zeven uur afscheid nemen van Rocky, staan er al aardig wat kooitjes op een plateautje opgesteld op het terrein. Anderen staan op het dak van de auto van de eigenaar geduldig te wachten. In elk kooitje zit 1 vogel. Een Surinaamse meneer die in Nederland z’n geld heeft verdiend als lasser in de scheepsbouw en nu in Suriname van zijn pensioen geniet in euro’s, legt ons uit hoe het in z’n werk gaat. Het is supereenvoudig. Steeds twee vogels tegen elkaar. De winnaar gaat door naar de volgende ronde tot er in de finale één winnaar overblijft. De winnaar is die vogel die in een bepaald tijdsbestek het vaakst een fluittoon produceert. De score wordt bijgehouden door een onafhankelijke jury, die de fluitjes met krijt op een zwart bord turft. Hij drukt ons ten slotte een flyer in de hand waarop we één en ander nog eens rustig kunnen nalezen. Die verdwijnt uit goed fatsoen in de achterzak. Kijken we later nog wel naar, of niet.

Na een paar uur hebben we het wel gezien. Tijd voor een cappuccino en een broodje. We gaan naar Café ’t Vat, in Nederland bekend van het slotconcert van het tv-programma van Nick en Simon, die onlangs ook in Suriname waren. Het is er nog niet druk en schoonmaaksters zijn nog bezig met de toiletten. Na één cappuccino moet ik op de pot. Een ritueel waar ik al jaren mee leef. Gelukkig is de schoonmaakster net klaar met haar werkzaamheden en betreed ik een fris toilet. Na gedane zaken kijk ik om me heen op zoek naar toiletpapier. Een lege toiletrolhouder kijkt me grijnzend aan. Angstig speuren mijn ogen de ruimte af. Shit. Ook geen fonteintje met een kraan. En nu? Een stuk van m’n T-shirt afscheuren? Dan schiet me ineens de flyer te binnen. Ik maak een fluittoon van opluchting. Eén streepje voor de schijtlijster!   

Harm Jan Geugies