Chassidische verhalen: Troost brengers ...
Dinsdagavond was ds. Roeland Busschers uit Assen in de Ontmoetingskerk. Met chassidische vertellingen. Wie komt daar nu op af, zou je misschien denken. Want wat moet je je hier bij voorstellen? Wel, dat was nu precies het mooie van deze inspirerende bijeenkomst.
Tijdens zijn studie theologie kreeg Busschers o.a. les van rabbijn Y. Aschkenasy. En via hem kwam hij in aanraking met het gewone joodse leven van alledag, en proefde hij de sfeer binnen deze gemeenschap. Dit maakte grote indruk op hem. Het beïnvloedde daarna zijn manier van denken en kijken naar de dingen om zich heen. Sindsdien motiveert dit hem zo dat hij graag op pad gaat om hierover te vertellen. En tijdens zo’n verhaal zet hij altijd een “sjtreimel” op zijn hoofd. Een soort Joodse bontmuts.
In de Middeleeuwen sloeg de onverdraagzame rooms-katholieke kerk hard om zich heen. Vooral de joden moesten het ontgelden. Het gevolg was dat velen van hen vluchtten naar Oost Europa. Om daar terecht te komen in grote honger en armoede. In een nog steeds vijandige omgeving. Om te overleven gingen ze dicht bij elkaar wonen en ontstonden hechte, gesloten joodse gemeenschappen. De sjoel (synagoge) en de rabbi vervulden hierin een belangrijke, samenbindende en leidende rol.
Rabbi Israel ben Eliezer (1698-1760) zag de grote armoede om zich heen en begon in de sjoel verhalen te vertellen. Over: omzien naar elkaar, zorgen voor mensen die honger hebben of dorst. Over: hoe het ook gaat in het leven, altijd is er weer hoop op iets beters. En in alle verhalen zat humor. Dit inspireerde de mensen enorm, ze werden erdoor even opgetild uit hun sobere bestaan. Ze gingen anders naar hun omgeving kijken. Hun gemeenschap werd er nog hechter door. Het leven wordt een beetje lichter, als je er gein over kunt maken en elkaar een witz kunt vertellen. Toch?
Een chassidische vertelling.
God had 10 leefregels (geboden) bedacht en zocht een volk dat deze wilden gaan gebruiken. Zo kwam hij bij Duitsland. “Wat staat erin?” vroegen ze daar. “Gij zult niet doden” zei God. “Oh, dan willen wij ze niet” zeiden de Duitsers. Dus ging God naar Frankrijk. “Wat staat erin?” vroegen de Fransen. “Gij zult niet echtbreken” zei God. “Dan passen ze niet bij ons” zeiden de Fransen. Zo ging God de hele wereld over, maar overal kreeg hij nul op het rekest. Totdat hij bij het volk Israël kwam. “Hoeveel kosten ze?” vroegen de Joden. “Ze zijn gratis” zei God. “Oh, dan willen we wel meer dan tien” zeiden de Joden. “Hebt u er nog meer?”.
De chassidische joden hadden er inderdaad meer: 615! Leefregels voor het dagelijks leven. Als je je daaraan hield, leefde je gezond en in harmonie met je omgeving. “Dat doen wij zelf ook” zei Roeland Busschers. “Wij ervaren ze echter niet als leefregels of geboden. Maar zet zelf eens op een rijtje wat je overdag allemaal doet en waarom. Wat je wél eet of niet. Hoe je je kleedt, hoe je je gedraagt binnen je werk en ga zo maar door. Dan zul je merken dat je zelf ook een heleboel leefregels hanteert. Die goed zijn voor jezelf en je omgeving”.
Verhalen vertellen betekent ook: elkaars mening respecteren, verdraagzaam zijn. Er zijn al te veel mensen, die hun eigen mening als enige waarheid zien en dat ook van anderen eisen. Met alle gevolgen van dien.
“Hierdoor is er veel licht gebroken in de wereld. Daarom is elk mens nodig om alle brokjes licht, die waar ook ter wereld zijn, opnieuw tot glans te brengen”. Waarvan akte.
Verslaggever: Luuk Houkes