Met de duofietsen naar Antalya en weer terug
In het MFC werd vrijdagmiddag door de vrijwilligers van het duofietsen in Sleen het glas geheven. Men dronk op opnieuw een geslaagd seizoen, maar vooral op vijf geslaagde jaren die achter hen liggen. “Want het liep al snel uit de hand”, vertelde Henk Nieuwenhuizen.
“In september 2010 kwam ik met het idee en binnen no-time hadden we 3 fietsen, 20 vrijwilligers en 15 deelnemers. Dalen wilde ook wel en ging in 2011 met twee fietsen van start. We hebben onszelf toen maar omgedoopt in de Stichting Duofietsen Coevorden. In 2012 volgde Zweeloo met twee fietsen en in 2013 Oosterhesselen. Vorig jaar vroeg Schoonebeek of ze aan konden haken. Waarom niet? En dus zijn er nu 11 fietsen in gebruik, zijn er in totaal 145 deelnemers en 105 vrijwilligers. Elke kern heeft zijn eigen werkgroep die alles aanstuurt. In 5 jaar tijd werd er per fiets 7250 km gereden. Dat is een afstand van Sleen naar Antalya (Turkije) heen en terug. In 2015 werd er 1425 km afgelegd in 57 fietsdagen”.
Dit jaar werd de fel begeerde wisselbokaal gewonnen door Koosje Katerberg, die 13 keer mee fietste. Zestien (van de 35) vrijwilligers van Sleen hebben alle 5 jaren mee gefietst.
Op dit moment zijn er in Sleen 40 deelnemers, die genieten van de fietstochten. Tijdens de borrel kwamen de verhalen los van de deelnemers. Ik vroeg Tonny Warners om hierover iets te vertellen. Bij dezen zijn verhaal:
Van de nooit eenzame fietser
Het duofiets-seizoen zit er weer op; het slechtste fietsjaar van de vijf die de stichting nu bestaat (hoorden we van Henk, de voorzitter. Nog nooit zijn er zoveel dagen uitgevallen in verband met kou of regen. Maar wat hebben we dit jaar weer genoten. Dit geldt voor zowel de passagiers als de trappers. En geen enkele tocht is hetzelfde.
Onder het motto :”De klant bepaalt” wordt in overleg de route uitgestippeld. Heel vaak maak je bekende rondjes. Maar die ene keer hadden we geen echte voorkeur. Waarop iemand opperde : ”Wat dachten jullie van de richting Wachtum?”. Omdat niemand iets beters wist werd het dus richting Wachtum. En omdat we de smaak te pakken hadden verder achterlangs naar Zwinderen. Koffie drinken in Gees bij Talenti en toen tot slot over Meppen, Zweeloo-Aalden weer naar huis. Zo ver hadden we nog nooit gefietst, maar een geweldige route.
De laatste tijd zijn de routes een stukje korter, maar dat heeft een reden. Iedereen wil graag het nieuwe Raadhuisplein in Emmen zien en dan koffie drinken in Wooncentrum Holdert. Meestal door het Noordbargerbos er naar toe en dan voorzichtig en langzaam een rondje op dat mooie plein. Even alles van alle kanten opnemen: het nieuwe theater, de vijvers, de speeltuin en de skatebaan. Mooi om het water heen en niet te dicht bij de fonteintjes. Je kunt van Emmen zeggen wat je wilt, maar dit hebben ze mooi gedaan. Als dat allemaal goed gezien is op naar Holdert. Dat is een belevenis op zich: we rijden er met de duofietsen gewoon naar binnen, met de fiets ín het restaurant. De eerste keer kijk je wel even vreemd op, maar ook hun duofiets staat daar. Dit heeft het grote voordeel dat je de mensen die niet goed ter been zijn bij de tafel af kunt zetten. Zo vanuit de fiets aan tafel, waarna de fiets aan de kant wordt geparkeerd. En dan natuurlijk koffie met gebak. Heerlijk (en niet duur). Vanaf de zevende verdieping van Holdert heb je een geweldig overzicht over de nieuwe dierentuin. En als er iemand slecht ter been is, is het personeel van Holdert niet te beroerd om even een rolstoel te organiseren, zodat ieder van dit uitzicht kan genieten. Dat je met de duofiets naar binnen kunt heeft soms nog meer voordeel. Als er iemand naar het toilet moet, en dat is in Holdert best een eindje lopen, is het geen probleem om dat met de fiets te doen. Daar kijkt niemand vreemd van op. Wooncentrum Holdert; bedankt.
Voorlopig moeten we het doen met herinneringen en verhalen, maar volgend voorjaar komen we vast weer eens buurten; om te zien hoe het met het plein is, met de nieuwe dierentuin en met de koffie en gebak!
Klik hier voor alle foto's.
Verslaggever: Luuk Houkes