Blijven herdenken!

Hoe belangrijk is het te blijven herdenken. Dat is de kern van het gedicht dat Marcha Nijmeijer voor deze gelegenheid geschreven heeft. Zoals elk jaar op 4 mei vertrok tegen achten een stoet van zo’n 150 mensen naar de begraafplaats. Daar werden voor de 70ste keer de slachtoffers van WOII herdacht.

Marcha Nijmeijer (hier met de kinderen) leest ieder jaar een gedicht voor. Dit jaar las ze haar eigen geschreven woorden voor. Waarin ze opriep om te blijven herdenken en dit te blijven doorgeven aan volgende generaties. De tijd komt immers steeds dichterbij dat er geen getuigen meer zijn van de tweede wereldoorlog. Het kan toch niet zo zijn dat er in de toekomst mensen zijn die zich afvragen waarom er twee minuten stilte in acht worden genomen op de vierde mei.

   Herdenken

   Hoe moet dat straks,
   Als stemmen niet meer spreken?
   Als de getuigen allemaal gestorven zijn?
   Is er dan iemand om de stilte te verbreken.
   Om te vertellen van verraad, van dreiging en van pijn?
   Hoe moet dat straks
   als ogen die het zagen
   en nooit vergaten dan voorgoed gesloten zijn?
   Is er dan iemand aan wie je het kunt vragen?
   Waarom het op 4 mei nog 2 minuten stil moet zijn?
   Het is aan ons
   om onze kinderen te zeggen
   wat wij herdenken. De betekenis.
   Het is aan ons om steeds weer uit te leggen
   dat vrijheid niet iets vanzelfsprekends is.
   Het is aan jou
   om steeds weer te herhalen
   dat wat gebeurd ìs, nooit meer gebeuren mag.
   Nu wordt van jou gevraagd de herinnering te bewaren.
   en door te geven waarom wij stil zijn, deze dag.

Kinderen van de basisscholen legden bloemen neer bij de oorlogsgraven.

Daarna werd er stilgestaan bij het monument ter nagedachtenis aan de Joodse familie Hekscher.

De tocht werd afgesloten in de Dorpskerk, waar leden van Crescendo gepaste muziek ten gehore brachten.

Klik hier voor alle foto's.

Verslag: Jeanet Kramer
Foto's: Luuk Houkes