Jans en Tina Kamps: 60 jaar getrouwd

Op woensdag 18 februari waren Jans en Tina Kamps uit Sleen 60 jaar getrouwd. Een prachtige en een bijzondere dag. Niet alleen omdat er gelukwensen van het Koninklijk huis en de provincie waren binnen gekomen en dat burgemeester Bouwmeester op bezoek kwam. Nee, vooral omdat ze beiden zo goed gezond zijn en samen met hun kinderen en kleinkinderen deze grote mijlpaal in hun leven mochten vieren.

Op woensdag 18 februari waren Jans en Tina Kamps uit Sleen 60 jaar getrouwd. Een prachtige en een bijzondere dag.

Niet alleen omdat er gelukwensen van het Koninklijk huis en de provincie waren binnen gekomen en dat burgemeester Bouwmeester op bezoek kwam. Nee, vooral omdat ze beiden zo goed gezond zijn en samen met hun kinderen en kleinkinderen deze grote mijlpaal in hun leven mochten vieren.

Actief in Sleener gemeenschap
Vrijdagochtend zat ik bij het bruidspaar een heerlijk kopje koffie te drinken. En praatten we over hoe het allemaal gegaan was in hun leven. Met hun 84 en 80 jaren ogen Jans en Tina zeer monter en dat zijn ze ook. “Op soms wat technische mankementjes na”, zeggen ze lachend.
Allebei nog heel actief binnen de Sleener gemeenschap. Jans gaat elke maandagochtend naar het voetbalveld, samen met andere vrijwilligers. Ze vormen daar de “groenploeg” en houden het veld en alles er omheen spic en span. “Gezellig werk”, zegt Jans. “Komende maandag heb ik gebak bij me, dat spreekt vanzelf”. Tina zat 11 jaar lang in de Diaconie van de kerk en was 18 jaar secretaresse van de Vrouwenvereniging. Samen zijn Jans en Tina lid van de Jeu de Boules club en als het mooi weer is fietsen ze er wat aan af. Achter hun mooie huis ligt een prachtige, grote tuin. “Daar kunnen we heel wat uurtjes in kwijt”, zeggen ze.

Melkfabriek
Tina kwam als baby van 8 maanden met haar ouders in een boerderij aan de Schaapstreek wonen. “Sindsdien ben ik nooit meer uit (Noord)Sleen weg geweest”, zegt ze. Jans werd aan de Zweeloerstraat in Noord-Sleen geboren. “We hadden thuis 5 koeien”, zegt hij. “Voor mij was het al snel duidelijk, dat ik daarmee mijn boterham niet kon verdienen”. En zo kwam hij op de melkfabriek in Sleen terecht. Tina ziet hem nog langs haar school fietsen. “Wat een leuke jongen, dacht ik toen al”, zei ze. In 1955 trouwden ze.

“We moesten trouwen”, zegt Tina. “Nu gebeurde dat wel vaker in die dagen, maar bij ons was er een heel andere reden: Er waren twee huizen beschikbaar, waaruit we konden kiezen. Wat een weelde ineen tijd vol woningnood”. Ze kozen voor de Schaapstreek.

Dit had echter één nadeel. Tina was in 1952 kleuterleidster geworden in Sleen. Maar trouwen betekende in die tijd: ontslag. Gelukkig werd in november van hetzelfde jaar dochter Tineke geboren. “Een zeven maands kindje. Ja, echt waar. Ze was heel klein en we hebben haar twee maanden lang naast de kachel in de kamer gekoesterd. Gelukkig kwam het helemaal goed. Vier jaar later kwam Wim en toen had ik thuis mijn eigen kleuterschooltje”.

Mooie tijd
Jans en Tina kijken met veel plezier terug op hun leven. Jans op zijn werk bij de zuivelfabriek en later als conciërge bij wat nu de Stenden Hogeschool is. Tina op de vele, “gewone” dingen die ze mocht doen in haar gezin en de gemeenschap om haar heen. De vele (44) mooie jaren, die ze in Noord-Sleen woonden aan de Emmerstraat. En nu aan De Etstoel in Sleen. “En wat hebben we veel zien veranderen” zeggen ze. Jans: “Toen ik nog als controleur bij de zuivelfabriek in Sleen werkte waren er nog 330 boeren in dit gebied. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen. Ik kende ze allemaal, maar vooral hun melkbusnummer. Ik kan ze nog zo opsommen”.

Gezondheid en samenzijn
Het was een mooi feest jl. woensdag, met kinderen, kleinkinderen (zelfs al een achterkleinkind) en familie. “We zijn er heel dankbaar voor” zeggen ze. En wensen voor de toekomst? “Die hebben we niet. Gezondheid en samen zijn, dat is het belangrijkste”. Jans kan niet laten hier nog één ding aan toe te voegen. “Onze kleinzoon Joppe is piloot. Ooit hoop ik nog een vlucht te maken met mijn kleinzoon in de cockpit”.

Dan rest er ons maar één ding: hen verder een goede vlucht toe te wensen.

Verslaggever: Luuk Houkes