Grootgrutter gaf die dag alles weg!

Grootgrutter in mode en kleding gaf die dag alles weg! Redacteur Ben Offringa maakt op een zondagmiddag het één en ander mee. Hij verveelde zich geen moment. Regen, storm en nog meer regen weerhielden

Regen, storm en nog meer regen weerhielden ons niet van het ommetje Jongbloedvaart. Resultaat: Geen droge draad meer aan het lijf

Een uurtje later, weer droog en warm, hoorde ik opgewekt, “Heb jij voor vandaag nog plannen?“ Nee, die had ik niet, Ria wel! Een of andere grootgrutter in mode en kleding op de grens van Drenthe en Groningen gaf die dag alles weg. Kortingen vlogen je om de oren, zoveel halen en maar één betalen enzovoort. Vol enthousiasme werd ik met de neus op de advertentie gedrukt. Vaag herinnerde ik mij daar ooit geweest te zijn. Met kranten, koffie en chocolaatjes aan een gezellige leestafel met meerdere lotgenoten was het geen straf daar de tijd uit te zitten tot rok en bloes ingepakt werden. Dus ... op naar Musselkanaal.

Drok ... drok ... drok! Eindelijk een plekje voor de auto.

Amicaal vriendelijk werden we begroet of we kind aan huis waren. De leestafel was inmiddels omgebouwd tot coffee corner en bezet tot de laatste stoel. Dus eerst maar een rondje mee drentelen tussen fashion en trendy kleertjes.
Halverwege het geschuifel, achter in de zaak, tussen japon en pantalon toch ook nog een leestafel, met ook nog een bekende uit Sleen achter de krant. Krant aan de kant, even bij gekletst en verder samen genoten van alle honingzoete kletspraat om ons heen. “Wat zeg ik ... het staat u beeldig mevrouwtje, het staat u super leuk en kijkt u eens naar de prijs het is toch te geef ...“, blaatte de verkoper. De beste man gooide al zijn verkooptalent in de strijd, vooral naar de wat meer belegen dames, merkten we op! Zo ook bij een wat meer robuust type. Uit het rek werd het een of ander tweedelig setje aangeprezen en gedrapeerd om de dame in kwestie. “Het staat u erg warm zeg ik u ... met een champagnekleurig topje geeft het nog meer uitstraling en warmte.” De vrouw keek de man onbewogen aan en in haar moerstaal:  “Al goaist d’er een haile flesse champagne over, ik vind ‘t niks.” 
Met grote passen baant ze zich een weg door het koopzieke volk, gevolgd door haar man met in de linker hand het tasje van de vrouw.

Nee ... we hebben ons niks verveeld.

Tekst: Ben Offringa