Anja Westerhof bewaart mooie herinneringen aan Sleen

Voor de rubriek ''Sleners in de Verte'' ging onze verslaggever dit keer ''de grote plas'' over en kwam in Engeland Anja Westerhof tegen. Gezien de lengte van haar verhaal zal dit in twee gedeelten te lezen zijn. Volgende week volgt deel twee.

Voor de rubriek ''Sleners in de Verte'' ging onze verslaggever dit keer ''de grote plas'' over en kwam in Engeland Anja Westerhof tegen. Gezien de lengte van haar verhaal zal dit in twee gedeelten te lezen zijn. Volgende week volgt deel twee.

Ik ben Anja Mrozek-Westerhof, dochter van Harm Westerhof en Hennie Eefting. Ik ben geboren in 1963 aan de Drostenstraat in Sleen. Mijn zus Enna is in 1959 geboren. Mijn ouders zijn in 1978 gescheiden. Mijn vader had vanaf 1957 een rijwielbedrijf-garage met benzinepompen en een winkel.

Lagere schooljaren

Ik heb twee jaar op de kleuterschool gezeten, aan de Drostenstraat, waar nu ''de Schoel'' staat. Juffrouw Hofman zwaaide hier de scepter en ik heb er goede herinneringen aan. Vooral de schoolreisjes op de boerenwagen met tractor ervoor naar de Loodjesbergen bij Erm waren hoogtepunten.

Dat we keurig onze hoedjes van plastic bekers met een duivenveer erop en een elastiekje onder de kin ophielden verbaast me nu nog steeds. We dronken ranja uit grote melkbussen, aten meegebrachte kadetjes en groenteboer Albert Nijmeijer kwam ons ‘s middags met ijsjes verrassen.

Toen ik 6 jaar was gingen we naar verschillende scholen. Diverse kinderen gingen naar de Openbare school in Sleen, Erm, of Noord-Sleen of naar de School met de bijbel in Sleen. Ik ging naar de O.L.S. De Brink. We hadden eerst juf Eefting en toen zij ging trouwen, kregen we juffrouw (Tally) Grave, die ons later ook handwerkles gaf. Ze nodigde de meisjes uit de 6e klas bij haar uit voor een kerstdiner, wat voelden we ons groot!

In de tweede klas werd meester Kroon onze meester en dat is tot de 5e klas zo gebleven. Een fijne meester, vrijdagmiddag voorlezen was altijd speciaal. Ik kan nog gedeelten van het Gronings volkslied uit mijn hoofd zingen... In de 6e klas kregen we meester Hagenouw, die als “streng” bekend stond. We hadden inmiddels door de jaren heen een hechte, gezellige klas, ons laatste jaar hier was ook warm en gezellig met een fantastische meester, met wie ik op latere leeftijd nog kerstkaartjes uitwisselde.

Emmen
Daarna met een groepje op de fiets naar de G.S.G. in Emmen, over Diphoorn bij goed weer, bij regen of veel wind over Noordbarge. Wat was ik blij toen mijn vader me op míjn 16e met een Zundapp verraste! De G.S.G. stond aan de Oosterstraat, deze school is inmiddels helaas afgebrand.
In 1981 heb ik mijn Havo diploma behaald en ben vervolgens naar Groningen vertrokken en bij de BDA (Bibliotheek en Documentatie Academie) mijn diploma Assistent-bibliothecaresse gehaald. Tijdens mijn eerste stageperiode bij het Rijksmuseum van Geologie en Mineralogie in Leiden heb ik mijn man Franek ontmoet, die hier studeerde. 
Ook heb ik zes weken stage gelopen bij Jan Bartels in de openbare bibliotheek in Sleen, veel geleerd, gezellig en vertrouwd.

Loopbaan
Na het behalen van mijn diploma ben ik in Leiden begonnen als directiesecretaresse-documentaliste bij Stichting Studenten Huisvesting Leiden. Na twee jaar bij SLSH ben ik bij het Rijksmuseum in de bibliotheek gaan werken. In 1984 is mijn man aangenomen als geoloog bij de oliemaatschappij Mobil in Den Haag. Van Leiden zijn we toen naar Zoetermeer verhuisd. 
In 1985 zijn we getrouwd en in 1987 is onze zoon Mikolaj Harmen geboren, in 1989 ben ik gestopt met werken, in 1991 is onze dochter Anastazia (Nadzia) geboren. In Zoetermeer zat ik in de oudercommissie van de peuterschool en nam ik later de zorg van de schoolbibliotheek over van de Montessorischool waar Mikolaj naartoe ging.

Amerika
In 1994 werden we uitgezonden door het bedrijf van mijn man, Mobil, naar New Orleans, Louisiana, Amerika. Dit was een grote omschakeling, alles moesten we ineens in het Engels doen. Het klimaat was veel warmer. De kinderen gingen naar een lokale, Amerikaanse school. Dankzij het spelen met de buurkinderen had Mikolaj na twee maanden al genoeg kennis van de Engelse taal dat hij niet meer naar het “Engels als tweede taal” klasje hoefde. Nadzia ging halve dagen naar het kleuterklasje en was na drie maanden observeren ook ineens vloeiend in het Engels. Contact met het thuisfront verliep via opgenomen videobanden, de fax, brieven schrijven en soms een telefoontje.
Op beide scholen van de kinderen deed ik vrijwilligerswerk, zowel in de bibliotheek als in de school. De kinderen deden aan ballet, honkbal en speelden voetbal. De bedoeling was dat we vier jaar zouden blijven, uiteindelijk zijn we maar anderhalf jaar gebleven, door een reorganisatie binnen het bedrijf moesten we weer verhuizen.

Stavanger
In april 1996 verhuisden we naar Stavanger in Noorwegen, hier hebben we 4 jaar gewoond.  De voertaal is Noors en de basisschoolleeftijd is 7 jaar, dus onze kinderen gingen eerst naar een Britse school met een uniform, dresscode en kregen hier ook Noorse les.
Daarna stapten we over naar het Internationale onderwijs. De kinderen hebben het hier fantastisch gehad. Het land is zeer kindvriendelijk en het buitenleven neemt een grote plaats in het dagelijkse leven in. Wandelen in de bergen, vissen in de fjorden, skiën, we waren heel veel buiten. Ook hier weer in de oudercommissies gezeten en als vrijwilligster, en later als invalkracht bij de Britse en Internationale school gewerkt.

Tot zover haar verhaal ... volgende week meer!

Verslag: Hille Douma

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Slener in de verte?

Ben je ook een Slener in de verte en wil je ook je verhaal met ons delen?
Reageer via de mail: project@sleen.nu. Eén van de verslaggevers neemt dan contact met je op!