Sloop

Aj op dit moment deur de Broekveldstraot komt, is’t net of er daor een aardbeving west hef waor die van Loppersum maar kinderspel bij is. Zeuven op de schaol van Richter.

Ik wuur der wat weemoedig van, maar mien Geert ruup: “Wie mooi wil zijn moet pijn lij’n. Daor komt vast hiele mooie wonings veur in de plaots.”

Goed, dat zal ok wal, maar toch. Het was altied zun vertrouwd gezicht. En doe ik gister ien van de old bewonders met heur rollator op een ofstandtie naor de sloopwarkzaamheden zag kieken, scheut ik host vol. Dat bield haar ik aal maar veur ogen. Ik kun er vannacht niet van slaopen. En um Geert niet wakker te maken met mien gedrei en gewoel, bin ik in de kamer gaon zitten met een pen en een kladdegie papier en bin ik een gedicht gaon schrieven. Over die vrouw die getuge was van de sloop van heur zo vertrouwde hoes. Ik nuum maar gien namen. Die muj zölf invullen. Maar ik mus er niet an denken dat oes dat zul overkommen. Dit heb ik er van maakt:

Puun

Zie stun er host een uurtie. Net wied genog er of.

De grieper greep een muurtie. Er kwam een wolk van stof.

Klaboem!  Daor gung de kamer. De keuken lag al vlak.

Daor brak de slopershamer het leste stukkie dak.

De vliering in de regen. Het leste restie douche.

Zie kun er niet meer tegen. Wol hen heur neie hoes.

Zie dreide de rollator en keek nog ienmaol um.

Daor sluug de trap an barrels die zij zo vaak beklum.

Dit was heur hoes, heur heilig. Wat muuk zij hier niet deur.

Hier was het warm en veilig. Hier kreeg heur leven kleur.

Zie kende ieder plekkie, elk bloempie op’t behang.

Dit was heur beider stekkie, host zestig jaoren lang.

Dan zöt zie weer heur keuken, het hallegie, de schuur.

De wasteil vol met deuken. Het klokkie aan de muur.

Daor zit heur man te wachten, heur planten staot veur’t glas

Heur hoes blef  in gedachten net zo as’t altied was.

Daor komp gien slopershamer. En da’s een fijn idee.

Heur Broekveldstraotse kamer stiet gewoon weer op zien stee.

Zie giet weer planties stekken, veur strakkies in de tuun.

Die lig nou achter hekken, bedölven under’t puun.

Groeten, Henderkien