Bramenplukster helemaal vast in modderpoel

Ondanks haar handicap gaat Trijnie Krol ieder jaar weer op pad om bramen te plukken. Ze vindt het prachtig,.... tot maandagmiddag, toen de zoektocht met behulp van de scootmobiel eindigde in een grote modderpoel.

Zowel Trijnie als ook haar scootmobiel zaten onder de modder toen ze maandag tegen de avond thuiskwam van de zoektocht naar bramen. Ze was al een poosje weg, en het ging zo mooi. Toen bedacht ze zich ook nog even een ruiterpad tegenover het zogenaamde derde bosje (tussen Sleen en Erm) op te rijden. Maar deze tocht eindigde zo'n vijfhonderd meter verder in een modderpoel en veel hulpgeroep. 

Nog een beetje beduusd zit ze thuis op haar scootmobiel met een klein emmertje waar een deel van de bramenoogst in zat. Maar dankbaar dat haar hulpverleners haar na het "help" geroep, uit de modderpoel gehaald hebben. Ze gaf meteen toe dat het niet handig was deze route te kiezen. 

Ruiterpad

Ik (verslaggever Hille Douma) ging even kijken bij de plek des onheils.Langs het pad, dat op zich goed begaanbaar leek, zitten wel bramen, zo zag ik, Maar met een scootmobiel kun je er sowieso niet goed draaien, als je tenminste dezelfde weg terug wilt.  

Misschien nog een beetje geïnspireerd door de motorcross (in het zand) op de TT baan van Assen, het 
afgelopen weekend, dacht Trijnie deze hindernis ook wel aan te kunnen. Maar dat pakte anders uit. Ze kwam vast te zitten en kon geen kant meer op. Geen mobiel bij haar, dus dan blijft er maar één ding over: roepen om hulp. 

Ze moest dan wel een heel bietenveld overschreeuwen in de hoop dat iemand haar hoorde. 
Gelukkig was de akoestiek deze middag heel goed. Het was stil en Klaas en Grietje Schepers die aan de rand van het dorp wonen vingen het hulpgeroep op en Klaas ging er meteen op af. Ook Diana Buls ging op het hulpgeroep af. 
Daar aangekomen was ook een wandelaar uit Erm al naar de plek gegaan. Met z'n drieën lukte het de hulpverleners haar met scootmobiel en al uit de blubber te trekken. 

Ik sprak Klaas even later: "Ik hoorde iemand help roepen, maar zag ook niks. Gelukkig dat er bieten op het land stonden in plaats van maïs. Toen ik die kant op keek zag ik inderdaad iemand, dus meteen erop af. Ook Diana was al onderweg naar de plek. We hadden haar er vrij snel uit gelukkig, natte voeten, dat wel, maar dat is het ergste niet". 

Trijnie is de hulpverleners zeer dankbaar, en beloofde de volgende keer niet weer zulke hindernissen te gaan nemen. En haar mobiel mee te nemen als ze weer op bramen zoektocht gaat.

Verslaggever: Hille Douma