Geke Ziengs in Denemarken

In de rubriek ''Sleners in de verte'' maken we dit keer kennis met Geke en Berend Ziengs. Zij wonen al lange tijd in Denemarken. Verslaggever Annemarie Elberse nam contact met hen op en stelde het verhaal samen.

Geke Ziengs woont met haar man Berend al lange tijd in Denemarken. Eerst hebben ze een boerderij gerund in Billum en inmiddels wonen ze in een burgerwoning in Janderup.

Verslaggever Annemarie Elberse nam contact op:

Na het werken op de boerderij genieten ze nu van andere dingen zoals reizen en line dance. Hieronder treft u haar verhaal.

Even voorstellen: Geke Ziengs-Tijben

Mijn naam is Geke Ziengs-Tijben. Ik ben 60 jaar en woon samen met mijn man Berend Ziengs in Janderup Denemarken, dat is een dorpje ca. 20 km van Esbjerg in Jutland (oftewel Jylland zoals het in het Deens heet). We hebben twee zoons, waarvan de oudste, Eric, in Kopenhagen woont en Marc, de jongste in Krusbjerg, een klein dorpje 30 km van Janderup.

Geboren
Ik ben geboren in Erm waar ik de eerste 22 jaar van mijn leven heb doorgebracht. Ik heb in Sleen op school gezeten wat toen, als ik het me goed herinner, de school met de bijbel heette. Hierna ben ik drie jaar in Emmen naar de huishoudschool geweest en daarna heb ik een baan gekregen bij het Vormingscentrum De Klencke in Oosterhesselen als huishoudassistente.

Mijn ouders en schoonouders zijn inmiddels overleden maar ik heb nog drie zussen waarvan twee in het Westen van Nederland wonen en een in Appelscha. Berend heeft twee boers, waarvan er een in Schoonoord woont en de ander in Noord-Sleen op de boerderij op de Hullen waar Berend en ik ruim tien jaar gewoond hebben.

Herinneringen
Ik heb veel herinneringen aan Sleen. Bijvoorbeeld van toen ik op school zat en we in het speelkwartier naar de groenteboer gingen, die tegenover onze school woonde, daar kochten we een zakje salmiak voor een stuiver of een toverbal voor een cent, en dat gingen we dan onder de les lekker opeten. Of die paar keer dat mijn vader Sinterklaas was op school en ik helemaal niet door had dat hij het was.

Later, toen ik verkering met Berend had was ik elke zaterdag op het voetbalveld te vinden. Oh zo leuk.! En op zaterdagavond waren we vaak in de cafetaria bij Tinus Neef te vinden. Ook kon je me vaak vinden in de heerlijke bibliotheek want lezen was en is een grote hobby van me.

En dan was er elk jaar in september de kermis waar ik uren in de zweefmolen kon zitten. Veel andere dingen waren er niet te vinden op de kermis maar het was altijd dolle pret.

We zijn in 1987 uit Noord-Sleen vertrokken. De reden hiervan was dat het landbouwbedrijf wat we hadden niet groot genoeg was voor twee families. Het melkquotum was net gekomen en toen was het niet meer mogelijk om uit te breiden. Een boerderij kopen in Nederland was niet mogelijk omdat dat veel te duur werd.

De boerderij in Billum (Denemarken)

Via via hoorden we over Denemarken en toen zijn we daar maar eens een kijkje gaan nemen. Wij, Berend en ik, hadden het al vaker gehad over vertrek uit Nederland maar verder dan er over fantaseren kwamen we nooit.

Maar nu moest er toch wat gebeuren omdat zowel Berend als zijn broer boer wilden blijven. We zijn toen een week naar Denemarken gegaan en hebben verschillende bedrijven bekeken. We hebben uiteindelijk een bedrijf gevonden in Billum, vlakbij waar we nu wonen. 

Op de boerderij in Billum

We hebben er nooit spijt van gehad dat we uit Nederland zijn vertrokken. Toen we ons bedrijf kochten waren er 30 koeien en 25 ha land. In 2002 hebben we ons bedrijf verkocht, we hadden toen 85 koeien en 80 ha. land.

De reden voor verkoop was dat de gebouwen aan vernieuwing toe waren, en aangezien we ons niet weer in grote schulden wilden steken en ook geen opvolger hadden leek het ons beter om te verkopen. Nu wonen we dus in het dorp Janderup, vlakbij Billum waar ons bedrijf was.

Ik werk 30 uur in de week voor een schoonmaakbedrijf bij een gasverwerkingsbedrijf (Dong, is denk ik in Nederland ook wel bekend) en Berend is consulent en verkoper voor een KI-vereniging (Alta). Het bevalt prima zo zonder boerderij. We hebben nu meer vrije tijd en op het moment is de landbouw ook niet meer wat het was.

Vakantie in China (plein van de hemelse vrede)

We zijn allebei dol op reizen en daar is nu dus ook meer tijd voor. In 2006 zijn we drie weken naar China geweest, wat fantastisch was, en in 2012 hebben we een reis gemaakt naar China, Tibet, Nepal en India.

Wat ik hier soms wel eens mis is de gezelligheid buitenshuis, lekker een terrasje doen of een biertje pakken in het café, gewoon zomaar gezellige dingen. Het is hier allemaal wat meer binnenshuis, maar misschien is dat in de grote stad wel anders.

Achterkant van de huidige woning in het dorp Janderup

Een van mijn grootste hobby's is lezen. De eerste tijd dat we hier waren was het heel moeilijk voor mij want ik sprak of schreef geen woord Deens, en ja  dan heb je natuurlijk niets aan een bibliotheek met allemaal Deense boeken. Ik ben daarom direct op Deense les gegaan en haalde vervolgens makkelijk te lezen boeken uit de bibliotheek liefst met een bandje erbij zodat ik ook de uitspraak kon horen. Ik denk als je openstaat voor het leren van een vreemde taal het allemaal gemakkelijker gaat. Het maakt me nu niet meer uit of ik Deens of Nederlands lees, maar dat is misschien ook wel logisch als je hier al zo lang woont!

Voorkant van de huidige woning in het dorp Janderup

Het was in het begin best moeilijk met de taal. Officiële dingen zoals de bank e.d. deden we in het Engels maar er waren toen nog niet zo veel Denen die het Engels beheersten.

Natuurlijk zijn ook spreekwoorden en gezegden heel anders. De uitdrukking "de bloemetjes buiten zetten" is in het Deens " we verven de stad rood". Nou dat was wel lachen want toen ik dat hoorde en niet wist dat het een gezegde was, vroeg ik waarom de stad helemaal rood moest worden. Ze kwamen niet meer bij!


De eerste kerstviering in Denemarken

Onze jongens waren zes en acht toen we hier kwamen. Eric de oudste zou in Nederland naar groep 5 zijn gegaan maar door de taal is hij weer begonnen in de eerste klas en Marc weer in de kleuterklas. Het ging allemaal prima met de Deense taal en ze konden al gauw een klas hoger. Deens is nu hun eerste taal geworden. Nederlands spreken ze wel maar schrijven met familie in Nederland doen ze in het Engels.

Als we met zijn viertjes zijn spreken we een mengelmoesje van Nederlands en Deens.

Geke bij de linedance uitvoering

Een andere hobby waar we ons allebei mee bezig houden is linedance. We hebben hier in het dorp een dansclub waar Berend instructeur is. Hij heeft drie groepen dansers en ik dans dus ook mee. We gaan  veel naar dans dagen en -avonden. Ook worden we nog wel eens gevraagd om een opvoering of demonstratie (opvisning) te geven bij een of ander dorpsfeest, waar we dan ca 4 à 5 dansen laten zien. Allemaal heel leuk en lekkere muziek.

Met de auto op het strand (Berend en de twee zoons Eric en Marc)

Ik denk niet dat we in de toekomst weer in Nederland gaan wonen, maar, zeg nooit nooit. Je weet nooit wat er gebeuren gaat…gelukkig maar. We hebben ons leven opgebouwd hier in Denemarken en onze meeste vrienden wonen hier. Ik kan wel eens fantaseren over een  appartementje in Spanje of zo. Om na ons pensioen in Spanje te kunnen overwinteren lijkt me wel wat. Maar dat zien we tegen die tijd wel. We zijn hier dus helemaal ingeburgerd en van weggaan is geen sprake!

Wat er in Sleen en omstreken gebeurt volg ik nog wel een beetje via familie, Facebook en Sleen.nu.