Marieke Heeling is Slener in de verte

Marieke Heeling is Slener in de verte

Deze keer hebben we Marieke Heeling uit Denemarken in de rubriek "Slener in de verte". Marieke is getrouwd en samen hebben ze twee kinderen. Ze kijkt even terug in de tijd.

We legden deze keer contact met Marieke Heeling. Ze is getrouwd met Willem Dekker, hebben twee kinderen, Joost (15) en Marit (12). Zij vertelt haar verhaal en kijkt samen met ons terug in de tijd! De Slener jeugdtijd.

Een tijdje terug ben ik gevraagd  door de redactie van Sleen.nu om iets te schrijven voor de rubriek "Sleners in de verte". Een beetje verrast dat dit aan mij gevraagd wordt, maar ik wil best iets over mijzelf vertellen.


Mijn ouders, Henderikus en Alie Heeling, waren in de jaren '60 ’import Sleners’, die  aan de Menso Altingstraat een boerderij gekocht hebben en een melkveebedrijf begonnen. In 1967 ben ik, Marieke, geboren en na mij volgden nog 4 zusjes en 2 broertjes. Het was altijd gezellig druk bij ons thuis en er werd veel gespeeld in en rond de boerderij. 


Later in 1979 is de boerderij verplaatst naar de Schaapstreek, waar Eddy en Karin nu het bedrijf voortzetten.

Mijn moeder woont nog steeds in Sleen, (weer) aan de Menso Altingstraat, mijn vader is helaas overleden. De zussen wonen allemaal in de drie noordelijke provincies, Rutger is naar het zuiden van Nederland verhuisd. In de jaren ´70 heb ik op cbs de Fontein gezeten, bij o.a. juffrouw Markerink, meester van Lenthe en meester van Nes. Van de lagere school herinner ik me onder andere de Hunnebed week, waar het voetbaltoernooi tussen de verschillende scholen veel mensen naar het voetbalveld (daar waar de brandweerkazerne nu is) trok. Ik speelde altijd mee in het tweede of derde elftal.

Het voortgezet onderwijs was de CSG in Emmen, waar ik de Havo gedaan heb. Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel herinneringen aan deze tijd.

Na de Havo ben ik vertrokken uit Sleen. In Dronten heb ik de Hogere Landbouwschool gevolgd en ben in 1990 afgestudeerd. Na mijn studie was er geen werk in de landbouw te vinden, ik ben via een uitzendbureau op de receptie van een bungalowpark terecht gekomen, waar ik met veel plezier zes jaar gewerkt heb. In Dronten heb ik Willem ontmoet met wie ik nu al meer dan 25 jaar samen ben.


Wij hebben twee kinderen, Joost (15) en Marit (12). hier samen met echtgenoot Willem Dekker

Toen het werk van Willem in 1997 ging verhuizen naar Oude Pekela, heb ik mijn baan op het bungalowpark uiteindelijk moeten opzeggen. In Oude Pekela hebben we een boerderij gekocht.


Ik werkte op de boerderij (vleeskuikens en snijbloemen voor de veiling), Willem had zijn eigen baan. Hier zijn Joost en Marit geboren. Toen Marit een half jaar was zijn we naar Denemarken verhuisd.


Sinds 12 jaar wonen en werken we op ons bedrijf in Denemarken. `Buskovgård´ is de naam van de boerderij.


We wonen in Vinderup vlak bij Holstebro en Struer, aan het Limfjord. De plek waar we wonen was liefde op het eerste gezicht. Het ligt wat hoger dan het dorp en we kijken uit over het Limfjord, wat bij zonnig weer een prachtig uitzicht geeft en vaak een hele mooie zonsondergang.


Wonen in Denemarken lijkt erg veel op het wonen in Nederland. Behalve de taal is er niet zo heel veel verschil. Het sociale systeem, de omgang met elkaar, de humor, het lijkt erg op wat we in Nederland gewend waren.

In Denemarken voetballen veel meisjes. Dat was iets wat ik op de lagere school/middelbareschool leeftijd miste. In Vinderup speel ik al meer dan 10 jaar in de ’Old Girls’, van de voetbalvereniging, wat erg gezellig is.

Denemarken ⇒Nederland

Zoals het nu gaat verwacht ik niet dat we nog weer in Nederland gaan wonen. Het is trouwens ook geen onoverkomelijke afstand om een weekend op familiebezoek te gaan. Joost en Marit weten niet anders dan in Denemarken te wonen en hebben hier hun plek met vrienden en vriendinnen. Ze spreken naast het Deens ook Nederlands.

Wat is het eerste wat bij je opkomt als je Sleen zegt: Mijn geboorte dorp, de boerderij, het oude gedeelte van Sleen. Leuke herinneringen aan het volleyballen, het spelen aan de Menso Altingstraat met de buurkinderen; we hadden zo’n oude garage met twee hokjes achterin waarin we mochten spelen. Met mijn vader mee naar het land, koeien halen om te melken en je dan laten voortslepen met de fiets aan de kar waar de melktank op stond. 
Ik kom nog zo’n twee tot drie keer per jaar in Sleen. Via mijn moeder en zus Loes heb ik gehoord over Sleen.nu. Moet zeggen dat ik alleen kijk als er een gebeurtenis geweest is waar familieleden bij betrokken geweest zijn. Dus ik volg Sleen.nu niet echt.

Ik ben na bijna 30 jaar weg te zijn uit Sleen ook niet meer op de hoogte wie er wonen en wat er allemaal gebeurd, dat wat bindt is mijn moeder en de andere familie die in of bij Sleen in de buurt wonen.

Verhaal: Marieke Dekker-Heeling
i.s.m Verslaggever: Hille Douma

Foto's: Hille Douma (en veel eigen foto's)

Kent u ook een Slener in de verte meldt dit dan bij project@sleen.nu


 

Naar archief