Allemaal angst ...

Tijdens het lezen van de krant vanmorgen kreeg ik ineens de inspiratie en achtergrond info voor mijn column. De waarschuwingen en angstvoorspellingen die ik bijna op elke bladzijde wel tegenkwam, het begon al op de voorpagina met als kop, 'Mogelijk' en  'Waarschuwing' ... En zo gaat het nog wel even door. Eigenlijk allemaal synoniemen voor het woordje “angst” dat in veel talen ook gewoon als “angst” voorkomt. Mijn ouders hebben mij altijd geleerd dat een beetje gezonde angst niet erg is, het is juist de kunst om te leren daarover heen te stappen. Eenvoudigweg door kennis, door lef te tonen of door een stapje opzij te doen. Ik weet niet of het met het gezapiger en ouder worden te maken heeft maar het lijkt wel of we tegenwoordig veel meer angsten hebben dan vroeger. Het zal ook ongetwijfeld te maken hebben met de onbevangenheid die je meestal als kind hebt en die jammer genoeg later wat weggestopt wordt.

Maar goed, mijn ochtendkrant staat er vol mee. Met teksten en verwijzingen om ons als mensen maar te waarschuwen en bang te maken voor iets wat hoogstwaarschijnlijk niet eens gaat gebeuren. Ik krijg soms wel eens het gevoel dat dit alleen maar vaker gebeurd op allerlei manieren.

Vroeger had je geen mobieltje om te zeggen dat je een trein gemist had of dat je een lekke band had, je moest het zelf maar zien op te lossen. Die vindingrijkheid moet de jeugd nu op een andere manier zien te leren. Dat wil niet zeggen dat ik terug wil naar een tijd zonder mobieltjes maar toch ...

Naar mijn bescheiden mening is angst iets waardoor je even geen oplossing meer weet. Op het moment dat je dan via vindingrijkheid, op wat voor manier dan ook, een oplossing kunt vinden dan is de angst ook weer verdwenen.

Angst is er ook vaak voor het onbekende, je weet immers niet wat je te wachten staat, het hoeft ook niet altijd verkeerd te zijn. Het is misschien wel een handig hulpmiddel voor onszelf om erachter te komen waar de eigen sterktes en zwaktes liggen. En als je er achter komt dat deze wordt veroorzaakt door iets waar je minder sterk in bent, dan kun je er misschien wel wat aan doen.  

Lang leve het huwelijk dan weer, want daarin vullen de partners elkaar vaak aan. Wat voor de één een angst is, kan voor de ander weer een uitdaging zijn.

Misschien is er in deze tijd ook wel veel meer om angstig over te zijn, zoveel vluchtelingen, mensen net als u en ik die een veilig plekje zoeken, zoals wij al hebben. Op zoveel plaatsen is er oorlog in de wereld, gelukkig niet bij ons in de buurt.

Maar de angst voor het onbekende blijft ook altijd, denk aan een nieuwe klas, nieuwe studie, nieuwe woning, nieuwe woonplaats, nieuwe baan, geen baan, ga zo maar even door. Ik denk dat het leven ook zo in elkaar zit. Er moet ook wat onvoorspelbaars blijven om ons als mensen scherp te houden. Zolang het maar bij de kleine angsten blijft, is het prima. Ik hoop wel dat we in ons veilige super geregelde landje het bij deze kleine angsten kunnen laten en dat we nooit op de vlucht hoeven zoals vele andere wereldburgers op dit moment. Koester wat je hebt met elkaar en vul elkaar aan bij de angstige momenten. Help elkaar met een beetje extra liefde. De Beatles schreven het al in 1968 toen ik nog niet eens was geboren …. All you need is love. Ook over grenzen heen. Dat heeft al vele angsten overwonnen. Succes!

Karin Heeling

Naar archief